ته موویزمصاحبه - ته موویز

    الهام (فرناز رهنما) و شوهرش بهنام تشکر و ماهور کوچولو و علی و محسن و الهام پاوه نژاد و آقای کارگردان و خلاصه همه و همه در پشت صحنه … حتما ببینید خیلی باحاله

    توضیحی که بتواند به ما در رفع لینک خراب کمک بکند. مثلا چه کیفیتی و چه قسمتی از این سریال مشکل خرابی دارد.





    تلگرام ته موویز

    کلیپی جالب از دوران کودکی و 12 سالگی لیلا حاتمی و لیلی رشیدی ‬

    ‫لیلا حاتمی و صحبت به چهار زبان زنده دنیا

    کلیپ جالبی از نماز خواندن لیلا حاتمی

    (سکانسی از فیلم سینمایی سر به مهر)

    مصاحبه کانال CNN با لیلا حاتمی در سال 2012پس از دریافت جایزه اسکار

    ‫گفت و گو با لیلا حاتمی‬

    مصاحبه شبکه تلوزیونی فرانسه با لیلا حاتمی

    مصاحبه با یورونیوز وبغض لیلا حاتمی هنگام سوال درباره زنان ایران

    دانلود فیلم جدایی نادر از سیمینبا بازی لیلا حاتمی

    بیوگرافی و گالری عکس های جدید لیلا حاتمی

    دانلود فیلم بی پولی با بازی لیلا حاتمی

    توضیحی که بتواند به ما در رفع لینک خراب کمک بکند. مثلا چه کیفیتی و چه قسمتی از این سریال مشکل خرابی دارد.





    تلگرام ته موویز
    عکس های جدید آزاده نامداری – آذر ماه 93

    آزاده نامداریو اندیشه فولادوند در آغوش هم

    آزاده نامداریو لاله اسکندری

    آزاده نامداری پس از بازدید از نمایش «زورو محاکمه می‌شود» در پشت صحنه این نمایش باهنرمندانعکسیادگاری گرفت و نوشت: «تبریک به احسان کرمی … این نمایش هرشب توی فرهنگسرای نیاوران اجرامیشه..به همه بویژه علاقه مندان زورو توصیه می کنم.»

    نمایش «زورو محاکمه می‌شود» کار شایان افکاری وبازیاحسان کرمی در فرهنگسرای نیاوران روی صحنه است. داستان این نمایش از جایی آغاز می‌شود که زورو دستگیر شده و قرار است محاکمه شود و در شب آخری که او زنده است اتفاقاتی می‌افتد و کسانی مثل «گروهبان گارسیا»،«کشیش»، «اسب زورو،» به ملاقاتش می‌روند.

    این مجری تلویزیون چند روز پیشخبرجدایی اش را رسانه ای کرد و در مصاحبه ای گفت: «در کل حالم خوب است و به دوستانم از همین جا می گویم اصلاً نگران من نباشید ، حالم خوبه!من همانم ولی کمی سختی کشیدم و حالا به نظرم خیلی خوب هستم.خودم را هم خیلی دوست دارم.»

    او مجموعه از عکس هایش را در صفحه شخصی اش منتشر کرده است.

    حال این روزهای آزاده نامداری پس از جدایی از فرزاد حسنی

    آزاده نامداری – شبنم مقدمی – ارسلان قاسمی بندر عباس – هرمزگان

    مصاحبه خواندنی با آزاده نامداری درباره طلاقش

    اعلامخبرطلاق فرزاد حسنی و آزاده نامداری، از زبان خود آزاده که در مصاحبه‌ای رسماً از جدایی و پایان زندگی مشترکش سخن گفته بود، روز گذشته به یکی از پربازدید‌ترینخبرهای روی وب و از جمله جام جم سرا تبدیل شد. مصاحبه‌ای را که او دربارهطلاق و جدایی خود، زندگی، طرز فکر و دیدگاه‌هایش درباره خانواده، روابط، عشق و… سخن گفته انتخاب کرده‌ایم که در خلال آن تاکید می‌کند دیگر نمی‌خواهد به همه اعتماد کند، و از مردم می‌خواهد او و همکارانش را بخصوص در زمینه مسائلی چونطلاق و موضوعات شخصی تحلیل نکنند. آزاده می‌گوید: «دردناک است که مردم ما را قضاوت می‌کنند».

    این گفتگو برای من که روبه‌روی دوستی نشسته‌ام که تقریباً یک سال و اندی مصاحبه نکرده و در این مدت فراز و نشیب‌های زیادی را گذرانده، گفتگوی خیلی سختی بود. واهمه هر دوی ما هم از این بود که مبادا به گفت‌ و شنودی سطحی و صرفاً حاشیه‌ای برسیم، اما این اتفاق خوشبختانه نیفتاد. از‌‌‌ همان ابتدای بحث رفتیم به سمت و سویی که نامداری تا به الان درباره‌اش حرف نزده بود. از عشق و رابطه شروع کردیم و رسیدیم به تلویزیون و مردم و دانشگاه و البته مهم‌ترین سؤال‌های مردم از زندگی شخصی این هنرمند. به همین خاطر خواندن این گفتگو را به شما توصیه می‌کنیم. این شما و این آزاده نامداری و حال و هوایش در قلب تابستان ۹۳.

    *تو تقریباً یک سال و اندی ست که مصاحبه نکردی و امروز ما باهم اینجا نشستیم تا تمام این یک سال و اندی را با تمام خوب و بد‌هایش تحلیل کنیم و درباره‌اش حرف بزنیم. الان و در مرداد ۹۳ حال آزاده نامداری چطور است؟ به تعبیری حالت چه مزه‌ای‌ست؟

    خیلی ملس… یک چیزی بین خوبی و بدی. یک کسی چند روز پیش به من گفت آزاده تو چقدر بزرگ‌تر شدی. راست می‌کفت من پاییز امسال سی ساله می‌شوم اما احساس می‌کنم درحال حاضر خیلی بیشتر از سی ساله‌ها می‌فهمم. این نمی‌تواند خوب یا بد باشد اما یک کودکانگی وجود دارد که آدم دوست ندارد آن را هیچ وقت از دست بدهد اما من در حال حتاضر حس می‌کنم آن‌ها را از دست دادم. الان دارم فکر می‌کنم چی دوباره می‌تواند من را خیلی خوشحال و هیجانزده کند. و پاسخ این سوال را با تامل به دست می‌آورم. اما راجع به طعمم باید بگویم الان طعم من طعم یک آدم سی ساله نیست، طعم شصت سالگی را از خودم حس می‌کنم. تشخیصم الان از آدم‌ها خیلی بیشتر از سی ساله‌هاست. در کل حالم خوب است و به دوستانم از همین جا می‌گویم اصلاً نگران من نباشید، حالم خوب است!

    عشق شکست ندارد. مثل آب تصفیه نشده یک سری ناخالصی‌هایی باعث می‌شود رابطه‌ات به سرانجام نرسد. دو تا آدم با هم هماهنگ نبودند و به هردلیلی نشده که با هم بمانند. این اسمش شکست نیست.

    *این حرف‌ها به معنای این است که دیگر تمام عزمت را جزم کردی که در هیچ زمینه‌ای اشتباه نکنی؟ چون آن کودکانگی همراه آدم است که من را مجاب می‌کند اشتباه کنم و تو می‌گویی آن را از دست دادی.

    نه؛ من دارای کاراکتری هستم که اشتباه کردم و اشتباه زیاد می‌کنم و متاسفانه فعل خواهم کرد را هم می‌توان به آن اضافه کرد. چون اشتباه کردن را جزو حقوقم می‌دانم. من اشتباه می‌کنم و می‌گویم دوست داشتم که این کار را انجام بدهم، می‌خواستم ببینم چه جوری است! در علم روان‌شناسی به این جور آدم‌ها می‌گویند فلانی آدم «های ریسک»ی است و من هم جزو همین دسته هستم. دویدن، نشستن، شکست خوردن و دوباره پاشدن جزئی از زندگی من است.

    *وقت‌هایی در زندگی هست که آدم حس می‌کند به یک سکوت عاطفی رسیده و دوست ندارد دیگر کسی را دوست داشته باشد. شده که خالی از عشق بشوی؟

    سکوت عاطفی یک بخشی از زندگی هرکسی است اما زندگی بدون عشق امیدوارم برای هیچ کسی پیش نیاید. این عشق می‌تواند مادرت باشد و برای تو دلیل زندگی‌‌ همان مادر باشد پس لزوماً درباره عشقجنسیحرف نمی‌زنم. کسانی را دیدم که می‌گویند عاشق کارشان یا عاشق کتاب‌هایشان و… هستند. من فکر می‌کنم انسان یک فطرت عشق طلبی دارد که نباید از آن فرار کند.

    *یعنی تو معتقدی که شکست عشقی آدم را از عشق متنفر نمی‌کند؟

    نه من این طوری نیستم. البته من به این کلمه که تو می‌گویی اصلاً معتقد نیستم. عشق شکست ندارد. مثل آب تصفیه نشده یک سری ناخالصی‌هایی باعث می‌شود رابطه‌ات به سرانجام نرسد. دو تا آدم با هم هماهنگ نبودند و به هردلیلی نشده که با هم بمانند. این اسمش شکست نیست. اگر عاشق کسی باشی هیچ وقت نمی‌توانی پرونده‌اش را ببندی.

    *این نگاه منطقی توست به عشق. اما در تعریف رایج شیدایی در عشق وجود دارد که با منطق همخوان نیست.

    من می‌گویم که دوست داشتن هیچ وقت با شکست مواجه نمی‌شود چون دوست داشتن یک مسئله شخصی است. من تو را دوست دارم، به تو چه؟ پس وقتی به تو ربطی ندارد من آن را می‌توانم چندین دهه با خودم حمل کنم و به بلوغ برسم.

    *پس این تمام اندیشه‌های عاطفی تو در مرداد ۹۳ است و‌‌ همان طور که می‌گویی حالت خوب است، خوب است؟

    آزاده نامداری که الان روبروی تو نشسته قطعاً زندگی‌اش آبستن یک اتفاق بوده و هرجوری هم که مدیریت کرده نتوانسته جلوی منظر بیرونی این اتفاق را بگیرد. اما من اصلاً سعی نمی‌کنم که بگویم این اتفاق نیفتاده یا مقصرش کس دیگری بوده. من می‌خواهم بگویم که این اتفاق می‌تواند در زندگی هرکسی بیفتد. آدم‌ها می‌توانند خیلی خوب باشند ولی برایشان اتفاقات تلخ بیفتد. عکسش هم صادق است. ولی در کل من معتقدم باید مسئولیت اتفاقی را که افتاده بپذیریم. من مسئولیتش را به عهده می‌گیرم و می‌گویم اصلاً رخداد هولناکی نیست، من همانم،‌‌ همان آزاده نامداری سابق. فقط یک کم بزرگ‌تر شدم و بیشتر می‌دانم و بیشتر می‌فهمم. اما اینکه پس دیگر عشق معنا ندارد و… نه اصلاً این طور فکر نمی‌کنم. من همانم ولی کمی سختی کشیدم و حالا به نظرم خیلی خوب هستم. خودم را هم خیلی دوست دارم.

    تقوا داشتن به معنای کنترل بر نفس خیلی سخت است. من اگر میز داشتم و از قدرتم سوءاستفاده نکردم، اگر زیبا بودی و از زیبایی‌ات سوءاستفاده نمی‌کردی درست است، آن یکی اگر زور فیزیکی داشت و استفاده نمی‌کرد و… درست است اما بیشتر آدمهای دوروبرمان این تقوا را ندارند

    *معمولاً آدم‌ها در میان اتفاقات زندگیشان دنبال مقصر می‌گردند. تو چقدر خودت را مقصر اشتباهاتت می‌دانی؟

    من اصلاً قابل سرزنش نیستم. به دلایل شخصی اصلاً خودم را سرزنش نمی‌کنم و اتفاقاً حس می‌کنم خیلی هم باشهامت هستم. هر وقت احساس کنم کاری درست است آن را انجام می‌دهم و اگر احساس کنم غلط است دیگر انجام نمی‌دهم.

    *پشیمان نیستی از تصمیماتی که گرفتی؟

    من اگر به سال ۸۲ برمی گشتم مسیر زندگی‌ام را عوض می‌کردم. انتخاب دانشگاهم را عوض می‌کردم. هرگز وارد تلویزیون نمی‌شدم و یک زندگی دیگر را تجربه می‌کردم. اگر بخواهم خیلی دردناک فکر کنم این جوری به زندگی‌ام نگاه می‌کنم که کاش خدایا به من یک دهه فرصت می‌دادی تا دوباره بعضی از تصمیمات را بگیرم. مثلاً مدیریت صنعتی دیگر نمی‌خواندم و می‌رفتم روان‌شناسی بالینی می‌خواندم. هرچند که من این اشتباه را تصحیح کردم و در دوره ارشد دارم بالینی می‌خوانم اما می‌توانستم از این فرصت بهتر استفاده کنم. اگر زمان به عقب برمی گشت من هرگز نمی‌رفتم دانشکده صداوسیما تست بدهم و مجری تلویزیون بشوم. اما این به آن معنا نیست که اشتباه کردم، این شیوه‌ای بود که من آن زمان حس می‌کردم درست است، بنابراین انجام دادم.

    *به جای خیلی خوبی رسیدیم. بگذار بعضی از این تصمیمات را مرور کنیم. چرا روان‌شناسی را دوست داری؟

    من در دوره لیسانس احساس کردم که اینجا جایم نیست. من رشته‌ام ریاضی بود و می‌خواستم درسی بخوانم که به رشته‌ام نزدیک باشد. به سرعت حس کردم اینجا اقناع نمی‌شوم و این شغل، شغل من نخواهد بود. من در کنار روان‌شناسی بالینی، عرفان و ادیان را هم خیلی دوست داشتم، همین طور زبان‌شناسی و ادبیات فارسی. اما روان‌شناسی بیشتر به من چشمک زد. شاید برای اینکه دوستان روان‌شناس زیاد دارم و از طرفی حس می‌کنم نگاه یک روان‌شناس به آدم‌ها و اجتماعش با نگاه دیگران متفاوت است و اصلاً سطحی نیست و به فکر و ناخودآگاه آدم‌ها توجه می‌کند. من در روان‌شناسی دارم خانواده درمانی می‌خوانم و فهمیدم که توی نوعی اصلاً گناهی نداری، همه چیز از خانه و خانواده تو نشات می‌گیرد و من اگر بخواهم تو را تحلیل کنم باید بیایم خانه‌ات. این درحالی است که ما خیلی فردی به همه چیز نگاه می‌کنیم.

    می‌پرسند راست است که فلانی از آن یکی جدا شده و طلاق گرفتند؟ به نظرم این حق مردم است که درباره ستاره‌هایشان این سوال را بپرسند و جزو حقوق مردم است. من حق ندارم در این جور موضوعات بگویم این به خودم مربوط است! اما چیزی که از آن می‌نالم این است که مردم ما را قضاوت می‌کنند و این خیلی دردناک است.

    برای اینکه آمدم میان آدمهایی که جنسمان باهم فرق می‌کرد. روی آنتن بودن به تو خیلی چیز‌ها می‌دهد، قدرت، زیبایی، ثروت و… این برای آدم‌ها جالب است اما زیادش دردسر درست می‌کند. من می‌گویم تقوا داشتن به معنای کنترل بر نفس خیلی سخت است. من اگر میز داشتم و از قدرتم سوءاستفاده نکردم، اگر زیبا بودی و از زیبایی‌ات سوءاستفاده نمی‌کردی درست است، آن یکی اگر زور فیزیکی داشت و استفاده نمی‌کرد، فلانی اگر صدایش بلند بود و فریاد نمی‌زد و… درست است اما بیشتر آدمهای دوروبرمان این تقوا را ندارند و از آن چیزی که خدا داده استفاده‌های غلط زیادی می‌کنند. من فکر می‌کنم روی آنتن تلویزیون این قدرت ناخودآگاه به تو تزریق می‌شود. این را هم اضافه کنم که من درباره همه مجری‌ها صحبت نمی‌کنم، من درباره آن ۴-۵ مجری صحبت می‌کنم که قدرتمندند و از تلویزیون این قدرت را گرفتند. وقتی این قدرت را پیدا می‌کنی زندگی کردن برایت سخت می‌شود. من بیست سالم بوده که آمدم تلویزیون و داشتم برنامه «تازه‌ها» را اجرا می‌کردم. در آن زمان دیگر خودم نبودم چون مورد توجه و زیر نگاه‌های مردم بودم. آن کودکی و سرزندگی و… را در تلویزیون از دست دادم و از دست رفت. من بیست تا بیست و پنج سالگی را از سربالایی جام جم بالا رفتم و مورد توجه بودم. یک تصوری از من ساخته شد که می‌خواستند من را با آن مچ کنند. آن وقت یکهو می‌فهمی که من آنقدر که روی آنتن تند حرف می‌زنم در زندگی عادی‌ام این طور نیستم، می‌گویی من فکر می‌کردم تو خیلی بچه پررویی و فکر می‌کردم از عهده خودت برمیایی و من می‌گویم نه من روی آنتن این طوری‌ام! در زندگی معاشرتی واقعی‌ام این طور نیستم. این‌ها را گفتم تا به این نتیجه برسیم که اگر می‌گویم کاش به تلویزیون نمی‌رفتم برای این است که کاش این فرصت را داشتم خودم را زندگی می‌کردم. من همیشه به این فکر کردم که بقیه چه فکری می‌کنند و این فاصله‌ای از خودم تا من برایم به وجود آورد. اگرچه که به تلویزیون آمدن حسن‌هایی هم برایم داشته. اینکه انرژی زیادی از مردم می‌گیرم، کارم زود‌تر راه می‌افتد و… اما خزیدن یک گوشه بیشتر با روحیه‌ام جور است تا در مظان نگاه دیگران بودن.

    *پس شاید باید به این نتیجه برسیم که مردم درباره تو اشتباه فکر می‌کنند و در واقع چیزی را می‌بینند که تو نیستی و نقاب داری؟

    نه نقاب کلمه بدی است و قبول ندارم. داستان سر این است که وقتی با من معاشرت کنید متوجه می‌شوید من آدم آرامتری هستم. آن آزاده نامداری که در تلویزیون دیدید هم منم، اما آن فقط بخشی از من است، من بخش‌های دیگر هم دارم. مثلاً من از کل تلویزیون کسی که واقعاً جزو علاقه‌مندی‌های کاری من است عادل فردوسی‌پور است. چون معتقدم خودش است و هرکاری می‌کند رئال است. من هم دوست دارم رئال باشم اگر غیر از این بود می‌رفتم بازیگر می‌شدم. ولی تمام حرف من این است که آن چیزی که از من در ویترین تلویزیون دیدید فقط بخشی از من است اما شما همه بخش‌های من را نادیده گرفتید و دارید با ۲۰درصد من زندگی می‌کنید! من می‌توانم مجسمه سازی کنم، من نویسنده‌ام، من می‌توانم عکس‌های خوبی بگیرم، من بچه پررو هستم اما آشپزی‌ام حرف ندارد اما شما این‌ها را نمی‌بینید.*این ندیدن‌ها در میان مدیران برای سپردن برنامه به تو هم پیش آمده؟ اینکه محدودت کنند فقط به اجرای یک نوع برنامه روتین؟

    آره. من عقاید دینی خیلی محکمی برای خودم دارم و می‌توانستم یک برنامه مذهبی اجرا کنم. مردم باورشان نمی‌شود که من از پس این بربیایم. پس قبول کن که همه شما من را روی ۲۰ درصد بستید و این نقاب نیست. ما مثل یک منشور هزاران بعد داریم و گاهی جوری می‌میریم که ده‌ها تجربه را تجربه نکردیم.

    *من فکر می‌کنم موفقیت تو در بخشی باعث شده که آن ۸۰ درصد باقی دیده نشود. بگذریم. برسیم به مردم. معمولاً درباره چهره‌ها کنجکاوی درباره کار و زندگیشان وجود دارد اما من می‌خواهم بدانم تا چه حد این را مجاز می‌دانی؟ چرا اغلب آدم‌های معروف این انتظار را دارند که مردم در اتفاقات خوب آن‌ها کنارشان باشند و به آن‌ها تبریک بگویند اما برای اتفاقات بدشان هیچ توضیحی به مخاطبشان ندهند و حتی حاضر نشوند با ما درباره آن مسئله مصاحبه کنند.

    مردم به من لطف دارند. در طول این سال‌ها یادم نمی‌آید کسی ری‌اکشن منفی به من داده باشد و حالم را بد کرده باشد. تنها چیزی که حال من را بد کرد قضاوت کردن است.
    من تصورم این است که اگر به رسانه می‌آیی و دیده شدی خودت را در معرض دید دیگران قرار دادی بنابراین باید انتظار داشته باشیم هراتفاقی با ریشتر بالا و پایین برایمان اتفاق بیفتد. مثلاً مردم می‌گویند که چرا فلان برنامه که همیشه با فلان مجری موفق بود کس دیگری اجرای آن را برعهده گرفته، یا می‌پرسند راست است که فلانی از آن یکی جدا شده و طلاق گرفتند؟ به نظرم این حق مردم است که درباره ستاره‌هایشان این سوال را بپرسند و جزو حقوق مردم است. من حق ندارم در این جور موضوعات بگویم این به خودم مربوط است! اما چیزی که ما از آن می‌نالیم این است مردم ما را قضاوت می‌کنند و این خیلی دردناک است. در کشورهای خارجی این اتفاق دردناک نیست چون زندگی اغلب آدم‌های معروف روی دایره است اما در ایران یک حجب و حیایی وجود دارد و برایمان این قضاوت‌ها قابل درک نیست و اساساً گناه بزرگی هم هست. پس مردم من و همکارانم را تحلیل نکنید و به ما انگ نچسبانید، ما ناراحت می‌شویم.*سروصداهایی از سال گذشته تا الان از زندگی شخصی تو خوب یا بد بلند شده، خیلی دوست دارم بدانم مواجهه تو با مردم در کوچه و خیابان به چه صورت است. شده که سوالی بپرسند یا حرفی بزنند که ناراحتت کنند؟

    مردم در برابر من این برخورد را نداشتند. من ۷سال اجرا کردم و ۳سال اجرا نکردم و نکات زیادی در زندگی من بود که می‌شد درباره‌اش حرف زد اما مردم این کار را حداقل در قبال من نکردند و وقتی به من می‌رسند به من لطف دارند. واقعاً در طول این سال‌ها باور کن یادم نمی‌آید کسی ری‌اکشن منفی به من داده باشد و حالم را بد کرده باشد. تنها چیزی که حال من را بد کرد قضاوت کردن است. اصل دینی‌اش هم این است که ظن و گمان بد درباره کسی گناه محسوب می‌شود.

    *در فضای مجازی هم این فشار روی تو احساس می‌شد، آنجا چطور با شرایط کنار آمدی؟

    راستش را می‌گویم. هرکسی از من سوال کند، تیتر راست آن اتفاق را می‌گویم اما جزییات زندگی‌ام به خودم مربوط است. این را هم بگویم که رابطه من با فضای مجازی بسیار کم است و اصلاً آدم کامنت بخوانی نیستم!

    *این خیلی خوب است که خودت را مسئول پاسخ گفتن به مردم می‌دانی. اما خیلی‌ها شبیه تو نیستند و روی اتفاقات درپوش می‌گذارند. مثلاً فلان برنامه را از او گرفتند و به رقیبش دادند، اصلاً درباره این اتفاق هیچ توضیحی نمی‌دهد و ترجیح می‌دهد تلفنش را خاموش کند.

    تو الان نگاه کاری کردی پس بگذار من این را به حرفت اضافه کنم. من معتقدم در کار هیچ چیزی برای هیچ کسی نیست. مثلاً ماه محرم‌های هرسال به من برنامه بدهند، اما یک سالی یکباره برنامه من را بدهند به آقای کاظم احمدزاده. آن وقت من نباید به رسانه‌ها بگویم که من برای آن برنامه جواب نمی‌دادم و آقای احمدزاده جواب می‌دهد چون این خودزنی است. بنابراین سکوت می‌کنم و می‌گویم خب هیچ چیزی برای هیچ کسی نیست و آن برنامه هم مالکیتش با من نبود که ناراحت شوم.

    *بگذار من هم این را به حرفت اضافه کنم که برخلاف تو فکر می‌کنم برخی برنامه‌ها با نفس مجری و تهیه کننده‌اش است که جان می‌گیرد. مثل «ماه عسل» ۹۱ که آن را از صاحبش که احسان علیخانی باشد گرفتند و به مجری دیگری دادند. این اتفاق هیچ وقت قابل اغماض نیست، چون صاحب طرح، ایده و نوع اجرای آن برنامه احسان علیخانی بود و نباید دوباره این اتفاق تکرار شود.

    خب اگر زمان به عقب برمی گشت من به احسان علیخانی در آن برهه می‌گویم اصلاً ناراحت نباش، چون آن برنامه برای تو نیست و برای شبکه است. پس از خدا بخواه که یک اتفاق بهتر در مسیرت قرار بدهد، کما اینکه این اتفاق افتاد. هم به لحاظ دینی و هم روان‌شناسی این آرامت می‌کند. البته من خودم هیچ وقت این تجربه را نداشتم که برنامه با من برود روی آنتن و با مجری دیگری تمام شود.

    *فرضا اگر برنامه «خانومی که شما باشی» را بدهند به مجری دیگری اجرا کند تو همین قدر خونسرد درباره‌اش حرف می‌زنی؟

    نه من قطعاً آن مجری را می‌کشم! (می‌خندد) البته این را به شوخی گفتم.*پس حرفت نقض شد. دیدی که چقدر اتفاق غیرقابل تحملی است؟!

    آره باید اعتراف کنم که تو راست می‌گویی و جنبه جدیدی از من را کشف کردی. من دست به نصیحت کردنم خوب است و خودم را هیچ وقت نتوانستم در این میزانسن بگذارم.

    *باید حق کپی رایت درباره طراح، مجری و تهیه کننده یک برنامه حفظ شود که متاسفانه در تلویزیون ما مرسوم نیست.

    حرفت کاملاً درست است. (می‌خندد)

    *بگذار کمی درباره حاشیه‌هایی که درباره‌ات وجود داشت شفاف سازی کنیم. این حاشیه را تایید می‌کنی که در برهه‌ای که نبودی ممنوع التصویر بودی؟

    نه واقعا. نبودم برای اینکه فکر کردم بروم یک کار شیک‌تر کنم و مستند بسازم. من تا سال ۹۰ اجرای برنامه زنده داشتم و ۹۰ تا ۹۳ این تجربه مستندسازی در «خانومی که شما باشی» را داشتم و خیلی هم بهم چسبید. دلم می‌خواست فاز دیگری را تجربه کنم.

    *اجرای تو در برنامه سال تحویل به همراه فرزاد حسنی صرفاً سفارشی و اجباری بود؟

    من قبل از اینکه همسر کسی باشم مجری تلویزیون هستم. کارم را دوست دارم و دوست دارم که تجربیات خوبم را تکرار کنم. من سه سال مجری سال تحویل بودم، سال اول با جعفر خسروی، سال دوم با احسان علیخانی و سال سوم با فرزاد حسنی. حالا ممکن است حالت خوب باشد و برنامه خوب شود، ممکن هم هست که حالت بد باشد و برنامه بد بشود.

    *پس یعنی اجباری برای این کار وجود نداشته؟

    هیچ وقت. نه این کار که سر هیچ کاری به من اجبار نشد که برو این برنامه را اجرا کن.

    *از حاشیه‌ها بگذریم، الان داری چه کار می‌کنی؟

    یک کارهایی می‌خواهم انجام بدهم. خانومی که شما باشی را اواخر شهریور و مهر روی آنتن ببرم با‌‌ همان غالب مستند. یک برنامه هم در پاییز احتمالاً اجرا می‌کنم. اما اینکه بخواهم دقیق درباره‌اش حرف بزنم امکان پذیر نیست.

    *دلت برای برنامه روتین در تلویزیون تنگ نشده؟

    احساس تعلق من به تلویزیون خیلی شدید است و حتی مثلاً به شبکه دو به شکل دردناکی وابسته هستم. (می‌خندد) روی تلویزیون متعصب هستم و نمی‌توانم آن را‌‌ رها کنم. اما سه سال است که روتین کار نکردم و حالا احساس می‌کنم که دلم می‌خواهد با یک برنامه روتین برگردم. بیشتر از سه شب در هفته هم نمی‌توانم اجرا کنم چون مشغله‌های زیادی در زندگی‌ام دارم.

    *باز هم پیشنهاد برای بازی در سینما داشتی؟

    آره اما فعلاً به آن فکر نمی‌کنم. پیشنهاد هیجان انگیزی فعلاً ندارم. به نظرم خیلی سخت است که یک مجری را بازیگر کرد و نمی‌توانم در این برهه شهامتش را داشته باشم.

    *به عنوان آخرین سوال دوست دارم بپرسم مهم‌ترین نتیجه‌ای که این روز‌ها گرفتی و می‌خواهی رعایتش کنی چیست؟

    اینکه به همه اعتماد نکنم. (دنیا خمامی/صبا)

    این عکس ها رو یادتون هست ؟

    مراسم عقد فرزاد حسنی وآزاده نامداری

    فرزاد حسنی و آزاده نامداری -کنسرت فرزاد فرزین – 31 اردیبهشت ۱۳۹۲

    دلیل واقعی طلاق آزاده نامداری :

    آزاده نامداری: من وارد یک زندگی شدم که همه اش جنگ بود

    توضیحی که بتواند به ما در رفع لینک خراب کمک بکند. مثلا چه کیفیتی و چه قسمتی از این سریال مشکل خرابی دارد.





    تلگرام ته موویز

    در این کلیپ صحنه هایی از پشت صحنه سریال آوای باران به همراهمصاحبه های شنیدنی و جذابی بامبینا سادات آتشی ( بازیگر نقش کودکی باران ) و آزاده زارعی ( بازیگر نقش بزرگسالی باران) ،مهران احمدی (بازیگر نقش شکیب) ، حمیدرضا پگاه (پدر باران) ، سیاوش خیرابی (فرید) ، الهام چرخنده (زیور) ودیگربازیگران این سریال را می بینید.

    بیوگرافی و عکس های مبینا سادات آتشی

    سکانس برتر سریال آوای باران

    توضیحی که بتواند به ما در رفع لینک خراب کمک بکند. مثلا چه کیفیتی و چه قسمتی از این سریال مشکل خرابی دارد.





    تلگرام ته موویز


    دانلود مصاحبه تصویری جدید ازالناز حبیبی

    در برنامه گلخانه از شبکه سوم 3 سیما ، شنبه شب در 15 شهریور 1393 و روز تولد امام رضا ،الناز حبیبیو دیگر بازیگران سریال دردسرهای عظیم مهمان این برنامه بودند و آن ها به سوال های چالشی مجری از جمله این که: “آیا در پایان داستان بهار و لطیف با هم ازدواج می کنند” و … پاسخ دادند.شما می توانید این مصاحبه تصویری را از لینک زیر دانلود کنید.

    √راهنمای دانلود: پس از ورود به لینک دانلود، روی دکمه Free Download کلیک کرده و سپس دکمه

    Create Download Link را بزنید تا لینک مستقیم برای شما آماده گردد.

    √دیدگاه ها و پیشنهاد های خود را با ما در میان بگذارید. رضایت شما هدف ماست.

    دانلود سریال دردسرهای عظیم +موزیک تیتراژ

    عکس های پشت صحنه سریال دردسرهای عظیم

    بیوگرافی و عکس های جدید الناز حبیبی

    توضیحی که بتواند به ما در رفع لینک خراب کمک بکند. مثلا چه کیفیتی و چه قسمتی از این سریال مشکل خرابی دارد.





    تلگرام ته موویز

    لاله صبوری با سوسن خانم در تلویزیون

    لاله صبوری از اول مهرماه با مجموعه «سیگنال موجود است» به تلویزیون می‌رود.

    صبوری به سوره سینما گفت: تصویربرداری این سریال به کارگردانی مهدی مظلومی هفته آینده به پایان می‌رسد. من در این مجموعه نقش سوسن خانم را بازی می کنم و نقش مقابلم را حامد وکیلی عهده دارد. شاید نام کاراکتر من یادآور اسم خاصی باشد که در جاهایی از سریال به آن اشاره شود. این مجموعه حس و حالی طنز دارد. با وجود کارگردانی مثل مهدی مظلومی و بازیگران باسابقه امیدوارم مجموعه‌ای دیدنی روی آنتن برود. علاوه بر این سریال تله فیلم «هیچ و پوچ» کاری از مهدی فارغی را به پایان رساندم در این تله فیلم که برای شبکه نمایش خانگی آماده می شود حمید لولایی نیز حضور دارد.

    وی افزود: در این سال‌ها گاهی نقش هایی بازی کردم که با ژانر طنز و کاراکتر خودم فاصله داشته، اما اتفاق جالبی که در این مدت پر کاری ام رخ داد پیشنهادهای بسیاری از تئاتر بود که برای خودم جای تعجب داشت. اگرچه تحصیلات من ادبیات نمایشی است اما تا به حال فرصتی برای تجربه صحنه نداشتم. جالب اینکه در این مدت که تئاتر جایگاه مردمی‌تری پیدا کرده دوست دارم حضور داشته باشم. برای رادیو هم اجرای طنزی داشتم که تجربه جالب و متفاوت بود.

    صبوری ادامه داد: چند ماه پیش به عنوان مهمان به برنامه رادیویی «روزهای دوست داشتنی» دعوت شدم که فرزاد حسنی اجرای آن را به عهده داشت پس از مدتی او به دلایلی گروه را ترک کرد و به من پیشنهاد دادند به جای فزراد حسنی اجرا کنم. اگرچه در وهله اول کمی جا خوردم اما قبول کردم و خوشبختانه یکی از پرمخاطب ترین برنامه های رادیو جوان شد. در کارنامه بازیگری ام علاوه بر کار طنز در ژانر جدی هم نقش هایی ایفا کردم که برخی از آنها شاید در عین جدی بودن رگه هایی از طنز را در خود داشتند مثل سریال«معراجی ها» و یا فیلم هایی که به مناسبت محرم ساخته شدند اما تجربه نشان داد کارهای طنز به خودم هم انرژی می دهد.

    وی گفت: اگرچه برخی هنرمندان برای سینما، تئاتر و تلویزیون و رادیو چارچوب خاصی قائلند اما من به هیچ مرزی معتقد نیستم. به نظرم باید از هر فرصتی برای تجربه جدید استقبال کرد. قطعا کسانی که سال‌ها برای تئاتر زحمت کشیدند و خاک صحنه خوردند به خاطر دستمزدهایی که در حق شان اجحاف شده محق هستند، اما از طرفی باید در نظر داشت تئاتر تا چند سال پیش مختص عده ای از اساتید و فرهیختگان و روشنفکران بود. بد نیست که مردم به بهانه دیدن یک بازیگر چهره، به تئاتر بیایند و از این طریق با فضای صحنه ارتباط برقرار کرده و نمایش را در زمره تفریحات و علاقه هایشان قرار دهند.

    لاله صبوری با بازی در مجموعه «جنگ ۷۷» به کارگردانی مهران مدیری به عنوان بازیگر شناخته شد. او در «این زمینی‌ها»، «بزرگمرد کوچک»، «شوخی کردم» و … بازی کرده است.

    توضیحی که بتواند به ما در رفع لینک خراب کمک بکند. مثلا چه کیفیتی و چه قسمتی از این سریال مشکل خرابی دارد.





    تلگرام ته موویز

    مهرداد اولادی در خصوص اینکه تصمیم به خداحافظی از فوتبال گرفته است گفت : آنقدر تحت فشار هستم که تصمیم گرفتم از فوتبال خداحافظی کنم. یک هفته است روی این موضوع فکر می کنم و متاسفانه از همین طریق اعلام می کنم که از دنیای فوتبال کنار می روم.

    وی افزود: من در اوج فوتبالم به حقم نرسیده ام و دیگر انگیزه ای برای حضور در مسابقات ندارم.
    مهاجم ملوان در خصوص اینکه حاشیه های اخیر چقدر در این تصمیم وی نقش داشته است گفت: شما نمی دانید در این مدت چقدر عذاب کشیدم. من چند وقت پیش در حال صحبت با تلفن بودم که خبر بدی را به من منتقل کردند، از عصبانیت دستم را پرت کردم که متاسفانه بدون اینکه متوجه اطرافم بشوم دستم به شیشه خورد و تاندون دستم پاره شد. در این مدت انواع حاشیه ها را برایم درست کردند و گفتند اولادی خودکشی کرده و اولادی فلان کار را کرده است. من نمی دانم اگر کسی بخواهد خودکشی کند این کار را انجام می دهد؟
    وی در ادامه گفت و گو با فارس تاکید کرد:کاری کردند که امروز در ۲۸ سالگی خداحافظی کنم و سد در سد تصمیمم عوض نخواهد شد. از امروز دنبال کار دیگری می روم بلکه دست از سرم بردارند.
    مهاجم فصل گذشته استقلال در خصوص اینکه برای این تصمیمم خود با چه شخصی مشورت کرده گفت: با هیچ‌کس. خودم این تصمیم را گرفتم و می خواهم در آرامش زندگی کنم. من سال گذشته باید از فوتبال می رفتم و امروز هم این موضوع را به مسئولان ملوان منتقل می کنم. در حال حاضر هم در تهران هستم و هر روز در کلینیک دکتر نوروزی تمرین می کنم و دستم هم هیچ مشکلی ندارد.خوشبختانه شرایط بدنی ام هم خوب است ولی دیگر تمایلی به بازی در این فوتبال ندارم. در این باره هم چند بار با سیروس محجوب تماس گرفتم اما او تلفنش را جواب نداد.
    وی با بیان اینکه خیلی از فرصت های خوب را از دست داده است گفت: در ۱۶ سالگی در پرسپولیس بودم و حتی در بهترین شرایط زندگی پیشنهاد شالکه ۰۴ آلمان را رد کردم و به خاطر سربازی به ایران برگشتم. در حالی که اگر آن زمان به این تیم می رفتم یکی از بهترین بازیکنان تاریخ ایران می شدم. در این بین هم اعتراف می کنم تصمیماتم اشتباه بود ولی از طریق شما از هواداران ملوان و پرسپولیس عذر خواهی می کنم و امیدوارم آنها من را حلال کنند.من به خاطر مشکلات شخصی و خانوادگی فوتبال را کنار گذاشتم اما خواهش می کنم دوستان رسانه ای در مورد من مطالب غیر واقعی ننویسند. من خانواده آبرومندی دارم و همه می توانند بیایند و در این ورد تحقیق کنند اما اگر مطلبی غیر واقعی نوشته شود با آبروی انسان ها بازی خواهد شد.
    وی در پایان گفت: تا کنون فقط ۵ در صد پولم را از ملوان گرفته ام و خداوکیلی در این بین حتی نتوانستم با مسئولان این باشگاه حرف بزنم.
    اولادی نزدیک به 24 ساعت پس از این سخنانخداحافظی را منتفی دانست و گفت سخنانش از روی عصبانیت بود.

    توضیحی که بتواند به ما در رفع لینک خراب کمک بکند. مثلا چه کیفیتی و چه قسمتی از این سریال مشکل خرابی دارد.





    تلگرام ته موویز

    چهارشنبه ۱۶ مهر ۱۳۹۳ – ۱۰:۱۸
    در ایسنا و در آستانه اکران عمومی «ساکن طبقه وسط»
    شهاب حسینی : نمی‌خواهم حرفه‌ام شغل شود
    -بخش اول

    شهاب حسینیبیش از 13 سال است که در سینما حضور دارد و در این سال‌ها از بازیگری خوش چهره و معروف به بازیگری محبوب درمیان قشرهای مختلف جامعه تبدیل شده است، او پس از بازی در بیش از 40 فیلم و نیز تعدادی سریال شاخص، اولین فیلم سینمایی خود را کارگردانی کرده و منتظر اکران آن است.

    «ساکن طبقه وسط» فیلمی است که حسینی علاوه بر کارگردانی، نقش اصلی آن را هم ایفا کرده و آرزو دارد مردم آن را ببینید و دوست داشته باشند.

    ابن هنرمند در آستانه اکران عمومی فیلمش با روحیه‌ای سرشار از نشاط و انگیزه، مهمان خبرگزاری ایسنا شده بود، تاکید می‌کند که با ساخت این فیلم، نه به دنبال شهرت بوده، نه پول و نه عنوان کارگردانی و از آنجا که این تجربه را در راستای همان هدایت و سیری میداند که از ابتدای کارش وجود داشته، به دیده شدن آن امید دارد.

    بخش اول گفت‌وگوی شهاب حسینی با خبرنگاران سینمایی ایسنا را در ادامه می‌خوانیم:

    ایسنا: اولین تجربه کارگردانی چطور بود؟ آیا این تجربه فیلمسازی ممکن است دوباره تکرار شود یا ادامه کار بستگی به شرایط اکران دارد؟

    برای پاسخ به این سوال ابتدا باید بگویم که در حیطه فعالیت سینما به خصوص در عرصه‌ای که من در آن به عنوان بازیگر مشغول هستم، خط سیر تعالی می‌تواند تبدیل شدن به شکلی دیگر باشد، مثل قانون انرژی که به صورتی دیگر تبدیل می‌شود. در بحث کارگردانیِ کسانی که، بازیگر بوده‌اند، تجربه‌های خوبی در دنیا اتفاق افتاده و بازیگرانی بوده‌اند که به کارگردانی روی آوردند و اتفاقا کارگردان‌های خوبی هم شدند. براین اساس همیشه این دست بازیگرانی که در حرفه خود به جایی می‌رسند و بعد قصد می‌کنند که در تألیف ذهنی خود نقشی داشته باشند، برایم قابل احترام بوده‌اند و این خط مشی را برای خودم هم در نظر داشتم؛ یعنی این دغدغه را داشتم که مقداری در راستای ذهنیات، سلیقه‌ها و علائق خودم حرکت کنم نه اینکه صرفا از این فیلم به آن فیلم، رنگ نقش‌های مختلف را به خود بگیرم.بنابراین طبعا برای آینده بازتاب این فیلم موثر است، هرچند به امید خدا، در اینکه کارگردانی را ادامه دهم تردیدی نیست، اما اینکه چه زمانی اتفاق بیفتد، به بازتاب «ساکن طبقه وسط» بستگی دارد.

    بعد از ساخت این فیلم، این طور نشد که فکر کنید کارگردانی آن چیزی که می‌خواستید نبوده یا مثلا به آن راحتی‌هایی که فکر می‌کردید نبوده است؟

    اصلا فکر نمی‌کردم کار راحتی است. بعد از سال‌هایی که در این حرفه مشغول به کار بودم، متوجه شدم که کارگردانی راحت نیست. اما یک نکته وجود دارد و آن هم این است که همیشه در بازیگری و در بهترین حالت آن، ممکن است در آخر فعالیت کاری وقتی کارنامه خود را نگاه می‌کنید،‌ فقط از 50 درصد کارایی خود رضایت داشته باشید،‌50 درصدی که شما برای آن از عمر و وقت و هرآنچه داشته‌اید مایه گذاشته‌اید؛ ‌به همین دلیل ترجیح می‌دهم ان شاءالله شرایط طوری شود که انرژی آن 50 درصدی را که به هر دلیل، صرف کارهایی کرد‌ه‌ام که خیلی از آن‌ها مطمئن نبودم، به این سمت منتقل کنم تا لااقل اگر قرار است در کاری که اطمینان ندارم چه می‌شود، حضور داشته باشم، کار خودم باشد و فعلا هم اولین آن را امتحان کردم.

    در جایی گفته بودید که سینما و بازیگری دیگر شما را اقناع نمی‌کند؟ آیا این هم دلیلی بر گرایش شما به کارگردانی بود؟

    واقعیت این است که تعداد فیلمنامه‌هایی که در سینما آدم را به وجد بیاورد و باعث شود دچار بی‌خوابی شوید و هر روز با انرژی کافی سر صحنه بروید، بسیار کم است، بنابراین اگر صرفا بخواهم فعالیتم را روی بازیگری متمرکز کنم زندگی‌ام پر از انتظار خواهد شد؛ یعنی باید دائما منتظر باشم که آن کار خوب چه زمانی اتفاق می‌افتد و چند کار گِل باید انجام دهم تا به کار دل برسم. پس فکر می‌کنم لااقل اگر روی مزرعه کوچک خودم کار کنم، تمام سختی‌هایش برایم لذت‌بخش‌تر خواهد بود.

    البته این را هم اضافه کنم که وقتی یک بازیگر با اصغر فرهادی، کیانوش عیاری یا بهرام توکلی کار می‌کند،‌هرگز نمی‌تواند چنین حرفی بزند، چون آثار آن‌ها آنقدر خوب است که می‌توانی مثل کار خودت آن را تلقی کنی، اما متاسفانه در اغلب مواقع این اتفاق نمی‌افتد و همیشه ترس من از این بوده که حرفه‌ام برایم تبدیل به شغل شود که اگر این اتفاق بیفتد قاعدتا شغل کسالت‌باری خواهد بود.

    زمانی که فیلم «اینجا بدون من» اکران شد خیلی‌ها فکر نمی‌کردند موفق شود و یکی از دلایلی هم که برای این موفقیت و فروش خوب در گیشه مطرح شد این بود که موضوعی مانند افسردگی و شرایط بخشی از جامعه را نشان می‌داد. «ساکن طبقه وسط» هم می‌تواند چنین اتفاقی را تجربه کند؟

    حقیقت این است که از نظر من سینما مدت‌هاست از مخاطب عقب افتاده است. اگر می‌بینید «اینجا بدون من» بهرام توکلی مورد توجه قرار می‌گیرد، برای این است که او می‌داند چه می‌خواهد بگوید و آن را هم خیلی خوب می‌گوید. اگر داستان، خوب روایت شود و جذابیت داشته باشد می‌تواند مورد توجه قرار بگیرد، به همین دلیل وقتی «آواتار» یا «ای.تی» اسپیلبرگ را نگاه می‌کنیم، با وجود اینکه در دنیای واقعی ما وجود ندارند، اما تماشاگر با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کند، چون به گونه‌ای داستان خود را روایت می‌کنند که باورپذیر می‌شود.

    این در حالی است که نسل امروز، وقتی به سینما می‌رود، اغلب اقناع نشده بیرون می‌آید که البته علت آن را هم باز نمی‌کنیم و شاید روزی این کار را انجام دهیم، چون حفره‌هایی در سینما وجود دارد که به واسطه آن‌ها شاهدیم نگاه به سینما به شدت بیزینسی شده و سینما را به عنوان ابزاری برای پول درآوردن و مبادلات مالی نگاه می‌کنند. این اتفاق نتایج خوبی برای سینما ندارد و به عنوان کسی که در این حرفه کار می‌کنم با پوست و گوشت و استخوانم آن را لمس کرده‌ام و این طور می‌شود که در مرحله‌ای، در اوج پختگی و جوانی و تجربه به جای لذت بردن از کار و امیدوار بودن به آینده به این فکر می‌کنم که شاید دیگر نخواهم این حرفه را ادامه دهم. وقتی هم به علت این ماجرا فکر می‌کنم می‌بینم، انصافا آن چیزی که ساخته می‌شود و حتی خودم در آن بازی کرده‌ام، در بیشتر موارد خودم را هم راضی نمی‌کند، چون من فیلم‌های خودم را به عنوان تماشاگر نگاه می‌کنم و شهاب حسینی برایم بازیگری است که جدا از خودم می‌بینم. وقتی به این شکل فیلمی را نگاه می‌کنم، متوجه می‌شوم برخی از این آثار مرا به عنوان تماشاگر اقناع نمی‌کند.

    در واقع تماشاگر امروز از سینما سبقت گرفته، اما ما نمی‌خواهیم این موضوع را باور کنیم. سینما نمی‌خواهد باور کند “تماشاگر عام” کم سواد و ناآگاه نیست، ‌چون این تماشاگر”عام” به کسی اطلاق می‌شود که ارتباطی با سینما ندارد و در میان آن‌ها دکتر، دانشجو، مهندس،‌ تاجر و… هم وجود دارد. کارگردانی مثل اصغر فرهادی می‌تواند یک فیلمنامه را در مدت دو ماه بنویسد و به سیاق بسیاری دیگر، در مدت 20 روز بسازد، اما چرا سه سال روی یک فیلمنامه وقت می‌گذارد؟ چرا برای فیلمنامه «درباره الی» مجبور می‌شود خودش تهیه‌کنندگی را بر عهده بگیرد؟ چون هیچ تهیه‌کننده‌ای حاضر نمی‌شود فیلمبرداری فیلمی را که 90 درصد آن با 9 بازیگر و در یک لوکیشن ساخته می‌شود را سه ماهه انجام دهد، پس او مجبور می‌شود خودش تهیه‌کننده باشد تا آنچه را می‌خواهد بتواند بسازد.

    حالا که شما با این نگاه وارد فیلمسازی شدید، اگر در اکران استقبالی از «ساکن طبقه وسط» صورت نگیرد برای شما چه مفهومی خواهد داشت؟ آیا آن را به عنوان تجربه‌ای می‌بینید که می‌تواند شما را به هدفی که می‌خواهید برساند یا اینکه به این نتیجه می‌رسید که جایی از کار نامتوازن است و باید دنبال راه دیگری بود؟

    اول به این مسئله اشاره کنم که متأسفانه وضعیت اکران به لحاظ نامناسب بودن تایم اکران، تعداد سینماها و فیلم‌های زیادی که پشت اکران هستند، چندان مساعد نیست و باید برای نمایش فیلم، تمام اینها را در نظر گرفت، اما جدا از این مسائل اگر «ساکن طبقه وسط» در هنگام اکران با تماشاگر ارتباط برقرار نکند، یک پیام آن این است که این کار را ادامه ندهم، ‌یعنی ادامه ندادن اولین انتخابم باشد و بگویم مردم از فیلم من خوششان نیامده پس دیگر فیلمی نخواهم ساخت. البته با این تعریف، بسیاری از کارگردان‌ها باید در همان ابتدای کار خود را رها می‌کردند. در حالی که معتقدم آثار هنری مثل آدم‌ها سرنوشت‌های مختلفی پیدا می‌کنند، ولی متأسفانه الان سینما به این سمت حرکت می‌کند که منافع زودهنگام برایش اهمیت دارد.

    اما درباره فیلم خودم، مطمئن هستم «ساکن طبقه وسط» برای تعدادی از آدم‌ها که ممکن است زیاد هم نباشند، جالب توجه خواهد بود و آن‌هایی که از این فیلم خوششان بیاید، مثل من آن را در گنجینه ذهن خود قرار می‌دهند. من آرزو دارم که مردم این فیلم را ببینند، دوست داشته باشند و از آن استقبال کنند، چون برای ساخت فیلم،‌ الحمدلله نه انگیزه شهرت داشتم و نه انگیزه مالی. این را تاکید می‌کنم که اگر تاکنون هدایتی درون من اتفاق افتاده که کارهایم را انتخاب شده‌تر انجام دهم و بیشتر مواقع لطف مردم را همراه خود داشته‌ام، ساخت «ساکن طبقه وسط» را هم در ادامه همان سیری که از نقطه صفر شروع کرده بودم،‌ انجام داده‌ام.

    قطعا همه نظرها نمی‌تواند منفی باشد، ضمن اینکه امیدوارم شاید چند سال دیگر، وجوهی از فیلم، تازه خود را نشان دهند. برای من عرصه، عرصه آزمون و خطا و کشف و شهود است؛ عرصه‌ای که در آن کسی مثل اصغر فرهادی با پنج فیلم به قله فیلمسازی می‌رسد، کسی هم 50 فیلم در کارنامه خود دارد، اما به جایی نمی‌رسد. من نمی‌دانم کدام سرنوشت در انتظارم است، اما این را خوب می‌دانم، ‌از آنجا که هیچ‌گاه در فیلمی یک بازیگر صرف نبوده و سعی کرده‌ام به عنوان عضوی مثمرثمر به ارتقای فیلم کمک کنم، اولین فیلم خود را هم با همان بینش ساخته‌ام و تصور می‌کنم نیاز مخاطب خود را درک کرده‌ام. ‌درواقع بازخوردهایی که تاکنون در فضای مجازی گرفته‌ام، این امیدواری را در من بوجود آورده که جدا از اینکه تماشاگران با فیلم ارتباط برقرار کنند یا نکنند، برای دیدن آن کنجکاو هستند. استادم، آقای سمندریان می‌گفت، اثر خوب اثری است که وقتی جلوی چشمت تمام شد، در ذهنت شروع شود. من وقتی فیلم‌های بزرگ را دیدم همین اتفاق برایم افتاد و می‌خواهم برای فیلم من هم همین اتفاق بیفتد و مردم بعد از دیدن آن درباره‌اش حرف زد، حتی اگر بود بگویند بد است، اما از کنار آن خنثی و بی‌تفاوت نگذرند. از نظر من همین که تماشاگر فیلمی را بکوبد یا از آن تعریف کند، اقناع کننده است.

    یکی از شانس‌هایی که فیلم شما داشته این است که در جشنواره نمایش داده نشد و بازخورد آنچنانی هم درباره آن وجود ندارد، ‌یعنی مردم ذهنیت مشخصی از آن ندارند که در اکران تاثیرگذار باشد.

    بله خوشبختانه همین طور است و خوشحالم که این اتفاق افتاد. البته هیأت انتخاب جشنواره فیلم را دیده بود، اما فیلم در مرحله راف کات قرار داشت و مراحل فنی آن تکمیل نشده بود، بنابراین‌ از جشنواره کناره‌گیری کردیم تا رونمایی بدی از فیلم اتفاق نیفتد.

    آیا قرار است بعد از اکران این فیلم سرنوشت کاری شما تغییر پیدا کند؟

    بله، ولی این‌طور نیست که از یک حیطه کاملا جدا شوم و مثلا دیگر سراغ بازیگری نروم. فکر می‌کنم که در این سینما همه موظفیم تلاش کنیم تا کار خوب تولید شود، یعنی اگر من جایی بتوانم مشاوره دهم یا بازیگردانی کنم باید انجام دهم تا اثری خوب ساخته شود. گاهی فکر می‌کنم اگر با بازیگری حالم خوب نشد سراغ کارهای دیگری بروم، مثل کتاب‌های صوتی که به آن علاقه زیادی دارم. البته در این مدت خیلی هم بی‌گدار به آب نزدم و تجربیات کوچکی را داشتم، مثل ساخت تئاترهای تلویزیونی که آن را ضبط کردم و بعد از تحقیقاتی هم متوجه شدم شیوه‌ای که کار کردیم در دنیا مرسوم است.

    شما قبلا هم تجربه بازی در تئاتر داشته‌اید. علاقه ای به ادامه کار در بخش ندارید؟

    در چند تئاتر بازی کرده‌ام، اما دلیل اینکه آن را مستمر ادامه ندادم این است که با توجه به شرایط کاری و مالی و وقتی که صرف می‌شد امکان آن هم فراهم نبود. نکته مهم اینجاست که تئاتر بسیار مهجور است و وضعیت اقتصادی آن برای زمانی که نسبت به آن صرف می‌شود مناسب نیست. اگرچه من تئاترهایی که بازی کردم را با عشق هم کار کرده‌ام، اما به عنوان یک فرد متأهل صرف زمان چند ماهه با بهره مالی کم کار را سخت می‌کند وگرنه اگر شرایط دیگری داشتم حتما سالی یک کار تئاتر انجام می‌دادم.

    و سوال آخر، معمولا با اکران هر فیلمی نقدهایی در فضای رسانه‌ای یا اظهارنظرهایی منتشر می‌شود که می‌تواند تاثیرگذار باشد. از «می‌گویند»، می‌گویندهایی که پس از فضای جشنواره مطرح می شود تا نقدهایی که به هرحال براساس اعتقادات منتقد منتشر می شود. اگرچه فضای اکران با جشنواره فرق دارد،‌ اما نکته مهم این است که «ساکن طبقه وسط» صدایی دارد که البته قرار نیست همه آن را بشنوند و بهتر است بازخورد فیلم هم برپایه همین بینش سنجیده شود. برای شما چقدر این نوع اظهارنظرها اهمیت داشته است؟

    با توجه به آنچه در جشنواره سال گذشته که به لحاظ برخورد با فیلم‌ها یکی از اسفبارترین جشنواره‌ها بود،‌ نسبت به فیلم‌های بسیاری از سینماگران رخ داد، معتقدم اگر بدون حب و بغض قضاوت کنیم اتفاق خوبی رخ خواهد داد. در این باره رسانه باید بتواند مردم را ترغیب کند تا آن‌ها خودشان ببینند و قضاوت کنند. من با جشنواره فجر به یک دلیل مشکل دارم، چون معتقدم وقتی فیلمی هنوز اکران نشده و مردم زیادی نمی‌توانند آن را ببینند، چطور تمام حرف‌ها و نظرها درباره آن باید از سالن میلاد به بیرون منتقل شود که آن فیلم خوب بوده است یا بد؟ پس سهم مردم در این میان چه می‌شود؟

    ضمن این که در خیلی از مواقع نظر منتقدان با مردم متفاوت است. البته نظر منتقدان محترم است چرا که در توفیق یا عدم توفیق یک فیلم می‌توانند موثر باشند، اما وقتی من به عنوان یک علاقه‌مند به سینما نقدی را می‌خوانم، ترجیح می‌دهم مطلبی باشد که زوایای مختلف فیلم را بتوانم از طریق آن کشف کنم. نه آنکه مطلبی بخوانم که برای فیلم حکم صادر کند.

    دانلود فیلم جدید و بسیار زیبای ساکن طبقه وسط

    تازه ترین خبرها درباره شهاب حسینی را از این جا دنبال کنید

    توضیحی که بتواند به ما در رفع لینک خراب کمک بکند. مثلا چه کیفیتی و چه قسمتی از این سریال مشکل خرابی دارد.





    تلگرام ته موویز

    کريمي: آقايان بدون مدرک سرمربي تيم ملي شدند

    علي کريمي ستاره سابق تيم‌ملي فوتبال ايران که در پست مربي در فوتبال ايران به فعاليت مشغول است درباره تجربه منحصر به فرد تازه اش صحبت مي‌ کند.به گزارش “ورزش سه” کریمی چند روزی پس از بازگشت از اردوی پرتغال با ما به گفت‌وگو نشسته است. خواندن حرف های کریمی را از دست ندهید.

    تجربه منحصر به فرد

    من اولین روزهای عمرم را به عنوان مربی در تیم‌ملی پشت سر گذاشتم. چیزی که می‌ توانم بگویم این است که تجربه خیلی خوب و منحصر به فردی بود و من امیدوارم در آینده ثمراتش را ببینیم.

    فکر نمی‌ کردم اینقدر سخت باشد

    بازیگری از مربیگری ساده تر است. خیلی ساده تر. من قبل از اینکه با آقای کی‌روش کار کنم فکر می‌ کردم لازم نیست اینقدر وقت بگذاریم اما یک مربی حرفه ای مثل آقای کی‌روش روزی 8 تا 10 ساعت برای کارش وقت می‌گذارد و کمک او هم باید همین قدر درگیر کار باشد. من از 10 صبح تا 6، 7 بعدازظهر درگیر کار بودم. از آنالیز تمرینات گرفته تا برنامه ریزی برای تمرین بعدی، صحبت کردن درباره ویژگی های بازیکنان و خیلی چیزهای دیگر.

    همه کی‌روش نیستند

    البته مربیگری برای خیلی ها کار سختی نیست اما یک مربی حرفه ای با شکل متفاوتی کارش را انجام می‌ دهد. در کل برای من تجربه جذاب، خوب و سختی بود.

    از ماگات تا کی‌روش

    من در دوران حضور در بایرن مونیخ سطح اول مربیگری دنیا را به عنوان یک بازیکن دیده ام اما همه چیز به شدت تغییر کرده است. فوتبال رشته ای است که هر روز پیشرفت کرده و حالا شکل برنامه ریزی، آنالیز، تکنولوژی تمرین و … نکاتی است که کاملا متفاوت از قبل شده است و فوتبال امروز را نمی‌ شود با چند سال پیش مقایسه کرد.

    سو تعبیر نشود

    این که من از کار کردن در کنار آقای کی‌ روش تعریف می‌کنم نباید باعث سو تعبیر بشود. من این را برای خودم می‌ گویم. به هر حال من قبلا بازیکن بودم و به عنوان یک بازیکن به همه چیز نگاه می‌ کردم اما در مربیگری شرایط خیلی متفاوت است.

    شاید برای این پست ساخته نشده باشم

    من نمی‌ توانم مطمئن باشم که این شغل را ادامه می‌ دهم یا نه. این مساله احتیاج به زمان دارد و شاید نظر من به طور کلی عوض بشود و این حرفه را رها کنم. شاید هم برعکس تا جایی که بتوانم پیش بروم، طبیعتا کار سختی است و اینطور نیست که سر تمرین بیایی، تیم را تمرین بدهی و بروی خانه. به هر حال من باید مطمئن بشوم که برای مربیگری ساخته شده ام و باید اطمینان پیدا کنم که آیا می‌ توانم سال ها در این حرفه بمانم یا نه؟ به هر حال این حسن کار کردن با آقای کی‌روش است. شما باید جدی و کمالگرا بشوید. شاید اگر با آدم دیگری کار می‌ کردم، این ذهنیت را پیدا نمی‌ کردم.

    انتظار من از خودم

    انتظار من از خودم بالاست. همانطور که فکر می‌ کنم انتظار مردم هم از من زیاد است پس اگر بخواهم وارد این مسیر بشوم باید زمان بگذارم، مطالعه کنم، دوره ببینم و … تا موفق بشوم.

    نمی‌خواهم به هر قیمتی باشم

    آدم نباید به هر قیمتی باشد. اینکه هر کسی بازیکن بوده، مربی هم بشود نظر درستی نیست. من نمی‌ خواهم مقایسه کنم اما یک کسی مثل مارادونا می‌ شود که بهترین بازیکن دنیا بوده اما مربی موفقی نشده، یک نفر هم می‌ شود مورینیو که با مترجمی می‌ آید بالا و پله پله به جمع سه مربی برتر جهان می‌رسد. فوتبالیست بودن ملاک خوبی نیست اگرچه کمک می‌ کند، مثلا شما در برخوردها یا در تصمیم ها تجربیاتی دارید که از آن استفاده می‌ کنید. من این ها گفتم تا بگویم دوست ندارم به هر قیمتی مربیگری کنم. مربیگری را دوست دارم اما نباید گذشته ام و خاطراتم در ذهن مردم را خراب کنم چون ممکن است ضررهایی نصیبم بشود که نشود جبرانش کرد.

    لطفا از من ناراحت نشوید

    خواهش می‌ کنم که کسی از من ناراحت نشود و کسی جبهه نگیرد. من این حرف ها را به این دلیل نمی‌ زنم که در تیم کی‌روش هستم، نه. به نظر من کار کردن با یک مربی مثل کی‌روش خیلی فرق می‌ کند تا مربیان شاغل در ایران. البته این درباره همه مربی ها نیست، اما خیلی ها هستند که هیچ اعتقادی به کلاس و دوره ندارند. حتی به کورس های کوتاه مدت … البته این مساله به خودشان ربط دارد.

    انگیزه ام بالاست

    خدا دوستم داشته که شروع کارم با یک چنین شرایطی باشد. امیدوارم بتوانم از این فضا استفاده کنم و کمکی برای تیم‌ملی و فوتبال ایران باشم. اگرچه همکاران شما مدام از من می‌ پرسند که چرا بدون مدرک روی نیمکت تیم‌ملی نشسته ام؟ در حالی که در تیم‌ملی آدمی داشته ایم که بدون هیچ مدرکی سرمربی شده است. به هرحال این حرف ها به من انگیزه می‌ دهد و به یادم می‌ آورد که باید کارم را درست تر و بی غلط تر پیش ببرم.

    توضیحی که بتواند به ما در رفع لینک خراب کمک بکند. مثلا چه کیفیتی و چه قسمتی از این سریال مشکل خرابی دارد.





    تلگرام ته موویز

    دانلود همه بخش های برنامه رادیو 7 هفت شبکه آموزش با حضورشهاب حسینی

    این برنامه از پنج شنبه 24 مهر (به جز آدینه ها) تا شنبه 3 آبان ، هر شب ساعت 23 از شبکه آموزش و برنامه رادیو هفت پخش می شود که در آن شهاب حسینی به پرسش های مجری برنامه آقای منصور ضابطیان پیرامون زندگی و سرگذشت خود از بچگی تا بزرگسالی و بازیگری و کارگردانی می پردازد. در این گفتگو ناگفته های بسیاری از زندگی شخصی شهاب حسینی برای نخستین بار فاش می شود. برای نمونه در برنامه دیشب ، شهاب حسینی وادار به اعتراف شد که در دوره دبیرستان تجدید شده بود ، چون در کنار مدرسه رفتن کار (در طلا سازی) هم می کرد و باید به مدرسه شبانه می رفت !

    برنامه 5شنبه شب 24 مهر (بخش 1)

    برنامه شنبه شب 26 مهر (بخش 2)

    برنامه 1شنبه شب 27 مهر (بخش 3)

    برنامه 2شنبه شب 28 مهر (بخش 4)

    برنامه 3شنبه شب 29 مهر(بخش 5)

    برنامه 4شنبه شب 30 مهر(بخش 6)

    برنامه 5 شنبه شب 1 آبان(بخش 7)

    برنامه شنبه شب 3آبان(بخش 8 و پایانی)

    دانلود فیلم جدید و بسیار زیبای ساکن طبقه وسط

    تازه ترین خبرها درباره شهاب حسینی را از این جا دنبال کنید

    √راهنمای دانلود: پس از ورود به لینک دانلود، دکمه Free Download (یا دانلود کم سرعت) وسپس

    Download file) Create Download Link یا) را بزنید تا لینک مستقیم برای شما آماده گردد.

    √دیدگاه ها و پیشنهاد های خود را با ما در میان بگذارید. رضایت شما هدف ماست.

    توضیحی که بتواند به ما در رفع لینک خراب کمک بکند. مثلا چه کیفیتی و چه قسمتی از این سریال مشکل خرابی دارد.





    تلگرام ته موویز

    نرم افزارهای موردنیاز

    آخرین نوشته‌ها

    نوشته‌های تصادفی

    محبوب‌ترین نوشته‌ها

    © تمامی حقوق مطالب برای وبسایت ته موویز محفوظ است و هرگونه کپی برداری بدون ذکر منبع ممنوع و شرعا حرام می باشد.
    طراحی و کدنویسی : پرشین وردپرس
    سایت بت اسپات