ته موویزسینما - ته موویز

پس از آنکه حمید عسکری از ورود به عرصه بازیگری و حضور در فیلم سینمایی «دو دوست» خبر داد، زمزمه هایی به گوش ‌رسید که وی بازی در یک فیلم دیگر را هم تجربه کرده است. انتشار عکس‌های سلفی او با بازیگران در فضای مجازی، این تصور را تقویت کرد. با او که این روزها علاوه بر فعالیت‌های سینمایی، خود را برای کنسرت 29 مرداد در نمایشگاه بین المللی تهران آماده می‌کند، درباره این کنسرت، آلبوم جدید و البته بازیگری اش گپ زده ایم.

* چند ماه پیش خبر حضورت در یک فیلم سینمایی مطرح شد و گویا این روزها مشغول همکاری با یک پروژه سینمایی دیگر هستی. درست است؟

بله. این تجربه ی دوم من در زمینه بازیگری است. اولین تجربه‌ام فیلم «دو دوست» به کارگردانی محمد بانکی بود و فیلم «شانس، عشق، تصادف» به کارگردانی آرش معیریان و تهیه کنندگی «حسین فرح بخش»، تجربه ی دوم سینمایی من است که در هر دو فیلم نقش اول را ایفا کردم. از همکاری با آقایان حسین فرح بخش و محمد بانکی بسیار خوشحالم؛ چرا که این عزیزان جزو افراد موفق این عرصه هستند و کارهای بسیار خوبی ارائه کرده‌اند. از پیشنهاد این بزرگواران و اینکه کار با موفقیت انجام شد خرسندم.

* ظاهراً بازیگری را هم جدی گرفته‌ای!

صد در صد، من تمامی کارهایی که قصد انجامشان را دارم جدی می‌گیرم.

* یعنی ممکن است در آینده وقت و انرژی‌ای که برای موسیقی گذاشتی، برای بازیگری هم صرف کنی؟

قطعاً نمی توانم همان زمانی که برای موسیقی گذاشتم را برای بازیگری نیز صرف کنم. ولی به هر حال در حال تمرین هستم. در حقیقت من به تازگی قدم به عرصه ی سینما گذاشته‌ام و این مانند دورانی است که تازه وارد دنیای موسیقی شده بودم.

* پیشنهاداتی دیگری هم داشته ای؟

بله، در حال حاضر چهار پیشنهاد دیگر نیز برای بازی دارم که در حال بررسی آنها هستم و به احتمال زیاد طی دو هفته ی آینده قرارداد دو کار دیگر را نیز خواهم بست.

* اینکه سلبریتی هستی در پیشنهاداتی که دریافت می‌کنی اثرگذار است. اما شخصاً چه نظری درباره توانایی ات در بازیگری داری؟

بله قطعاً این مسئله مؤثر بوده است. من از سال 86 به بعد، حدود چهارده پیشنهاد بازی را رد کردم که یکی از آنها فیلمی از آقای جیرانی بود که رسانه ای هم شد. «چهره بودن» در انتخاب من بی تاثیر نبوده است، اما باید این هم را در نظر بگیریم که به همه ی چهره ها این پیشنهاد ارائه نمی‌شود.

اما در مورد بازیگری‌ام باید بگویم که راه زیادی برای پیمودن در پیش دارم تا بتوانم بطور حرفه ای بازی کنم. چرا که بازیگری، کاری بسیار دشوار و فنی است. لازم است از عزیزانی که در این راه به من اعتماد کردند سپاسگزاری کنم. قطعاً نقطه ی شروع کار برای هیچ انسانی خالی از ایراد نیست، علی الخصوص برای من که در این زمینه تخصصی ندارم. خودم احساس می‌کنم در کار دومم به مراتب بهتر از کار اول ظاهر شدم و این بدین معناست که این کار نیاز به آموزش بیشتر و کسب تجربه دارد و من اکنون در این مرحله به سر می‌برم.

* اینکه بعد از رد کردن پیشنهادهای قبلی، با این پروژه ها همکاری کردی، چه دلیلی دارد؟ چه چیزی تغییر کرده است؟

آن دوران، زمانی بود که باید وقت بیشتری صرف موسیقی می‌کردم و کارهای انجام نشده ی بسیاری داشتم. اما حالا در موسیقی به یک ثبات رسیده ام و اکثر کارهایی که باید انجام می‌دادم را انجام داده ام و احساس می‌کنم از لحاظ روحی و اعتماد به نفس در شرایط بهتری نسبت به آن زمان قرار دارم و راحت تر می‌توانم از عهده ی این کار بر بیایم.

* شش ماه از انتشار آلبوم «خوشبختی» گذشته است. تولید آلبوم جدید را شروع کرده ای؟

بله، من یک ماه پس از انتشار آلبوم «خوشبختی» مشغول کار سینمایی «دو دوست» شدم و عملاً در آن یک ماه فرصتی نداشتم. اما پس از آن بلافاصله کار روی آلبوم جدید را شروع کردم و به امید خدا اگر همه چیز خوب پیش برود، فکر می ‌کنم امسال آلبوم پنجم منتشر شود.

* عوامل تولید آلبوم جدید چه کسانی هستند؟

شهاب اکبری، پوریا حیدری، کوشان حداد و میلاد هاشمی کار تنظیم قطعات آلبوم را به عهده دارند. مهمترین تغییر ی که صورت گرفته، در بخش ترانه ها است و تفاوت آن با آلبوم قبلی این است که من در آلبوم جدید هیچ ترانه ای ننوشته ام و با ترانه سراهایی مشغول همکاری هستم که شاید چندان شناخته شده نباشند، اما کارهای فوق العاده ای دارند و اهل فن هستند.

* چه شد که پس از انتشار چهار آلبوم، بالاخره چنین تصمیمی گرفتی؟

من در هر برهه از زمان، با توجه به نیازم تصمیم می‌گیرم که از چه کسی و به چه صورتی در کارهایم استفاده کنم. نوع و شکل این آلبوم به صورتی است که احساس کردم از ترانه سراهای دیگر بیشتر می‌توانم کمک بگیرم. ضمن اینکه احساس کردم اگر خودم بخواهم این کار را بکنم، ممکن است به تکرار برسم.

* به نظرم این تصمیم مثبتی است. خیلی‌ها معتقدند ترانه بخشی از کارهای تو است که لازم است بیشتر روی آن کار کنی…

بله، قبول دارم و در مصاحبه‌های قبلی هم این را مطرح کردم که در قسمت ترانه ضعف های زیادی وجود داشت و این ضعف ها به طور کامل در آلبوم جدید برطرف شده، چرا که از ترانه سراهای بسیار خوبی کمک گرفته‌ام.

* چه برنامه ای برای کنسرت آینده در تهران دارید؟

29 مرداد ماه، کنسرت در دو سانس در سالن میلاد نمایشگاه بین المللی برگزار خواهد شد. تغییرات جالبی در تنظیم بعضی قطعات صورت گرفته است. همچنین از کنسرت قبلی شروع به عوض کردن Opening کنسرت‌ها کرده ایم. نکته ی دیگر اینکه من تا کنون چهار آلبوم رسمی منتشر کرده ام و قطعات زیادی از من به گوش مخاطبین رسیده است. به دلیل ازدیاد قطعات، برای اجرای همه آنها محدودیت زمانی وجود دارد. از این رو تصمیم گرفته ایم یک سری قطعاتی که مخاطبین علاقه‌مند به شنیدن آنها هستند اما در کنسرت‌های اخیر اجرا نشده و یا کمتر اجرا شده‌اند را در این کنسرت و برنامه های بعدی اجرا کنیم تا در هر کنسرت کنداکتور متفاوتی ارائه شود و ضمن ایجاد تنوع، رضایت مخاطبین را هم جلب کنیم.

* برنامه ی کنسرت‌های شهرستان‌ها هم مشخص شده است؟

بله، برنامه ریزی ها صورت گرفته و انشاالله بعد از ماه مبارک رمضان، در شهرهای مختلفی از جمله شیراز، زاهدان، بجنورد، تبریز، کرمان، ارومیه و بندرعباس روی صحنه خواهیم رفت. مجوزهای لازم برای این شهرها، یا صادر شده و یا در آستانه ی صدور است.

آپدیت

فیلم سینمایی «شانس،عشق،تصادف» که به تازگی با عنوانی دیگر پروانه نمایش گرفته،اوایل زمستان اکران می‌شود.

عبدالله علیخانی مدیر موسسه پویافیلم در خصوص فعالیت‌های این موسسه به سوره سینما گفت: فیلم سینمایی «دنیا مال منه» که به کارگردانی آرش معیریان ساخته شده امروز پروانه نمایش دریافت کرد. این فیلم پیش از این «شانس،عشق،تصادف» نام داشت ولی اسم آن تغییر کرد، اما الان تصمیم داریم با نام قبلی فیلم را اکران کنیم.

حمید عسکری ، سحر قریشی ، سحر دولتشاهی ، امید علومى ، سیروس گرجستانى ، نادر سلیمانى ، محمدرضا شریفى‌نیا و… از بازیگران فیلم سینمایی«شانس ، عشق ، تصادف» هستند.

کیارستمی: جنگ هیچ مفومی نداشت + فیلم صحبت‌ ها

ابراهیم حاتمی کیا: وزارت ارشاد نسبت به سخنان کیارستمی واکنش نشان دهد

به گزارش سلام سینما، عباس کیارستمیدر حاشیه جلسه پرسش و پاسخ با دانشجویان دانشگاه سیراکیوز آمریکانسبت به اتهامات وارده از سوی ابراهیم حاتمی‌کیا گفته بود :

«یک هفته قبل از این که اینجا بیایم، یکی از فیلمسازانی که سال‌ها فیلم جنگی ساخته، فیلم‌های پرهزینه جنگی و البته با مخاطب کمتر- برای اینکه مخاطب ایرانی دیگر حوصله جنگ نداشت، بنابراین [ایشان] بودجه‌های خیلی سنگین می‌گیرد و فیلم‌های جنگی می‌سازد- گوش من رو پیچانده بود که زمانی که ما داشتیم می‌جنگیدیم کیارستمی داشت دنبال دفترچه دوستش می‌گشت.»

«خانه دوست یکی از پربیننده‌ترین فیلم هایی بود که من ساختم، در واقع همه جای دنیا آن را می‌ شناسند. خانه دوست ماندگار شد چون راجع به یک ارزش انسانی صحبت می‌کرد. اما فیلم‌های تو نماند چون تو راجع به یک پریودی از تاریخ ایران حرف زدی که تازه آن پریود هم به هیجان اورد بچه ها را. احمدپور [شخصیت اصلی فیلم خانه دوست کجاست؟] رفت پس داد دفترچه را، اما تو به هیجان آوردی و احمدپورهای دیگر رفتند در جنگ و کشته شدند. و حالا پس از سال‌ها می‌شود راجع به آن‌ها فکر کرد که آن‌ها چطوری از بین رفتند. در یک جنگی که هیچ مفهومی نداشت»

ابراهیم حاتمی‌کیاکارگردان فیلم سینمایی «چ» که در اختتامیه جشنواره فیلم مقاومت جایزه ویژه هیات داوران را از آن خود کرد در انتقاد به صحبتهای اخیر عباس کیارستمی گفت: عزیز کرده ای از سینمای ایران، اخیرا حرف هایی زده و شهدا را قربانی جنگ دانسته است. من مصاحبه این کارگردان را چندین بار دیدم. البته همیشه می دانستم که جریانی وجود دارد که نسبت به جنگ و دفاع مقدس بی تفاوت است از همین رو از استادان خود که در راس آن ها سید محمد بهشتی قرار دارد می خواهم که نگاه خود را نسبت به این اظهار نظر بیان کنند.

به گفته وی، عباس کیارستمی کارگردانی بوده که همواره مورد حمایت وزارت خارجه بوده است.

این کارگردان سینمای دفاع مقدس افزود: سید محمد بهشتی همیشه ما را به فیلمسازی تشویق می کرد، ولی مرا به جنوب فرستاد و دیگری را به شمال. به هر حال این کارگردان، عزیز کرده جشنواره های خارجی است و پرچم ایران را با افتخار بالا برده است. دستش درد نکند، اما آنچه در حال حاضر درباره شهدا گفته غیر قابل چشم پوشی است.

کارگردان «برج مینو» تصریح کرد:من از همین تریبون از وزیر ارشاد، رییس سازمان سینمایی و دیگر مسوولان ارشد سینمای ایران می خواهم که مواضع خود را صراحتا درباره اظهارات اخیر این کارگردان بیان کنند.

حاتمی کیا متذکر شد: من به عنوان فیلمسازی که در جنگ بوده و فیلم دفاع مقدسی ساخته از حجت الله ایوبی که می دانم خودش نیز در جنگ بوده است، انتظار دارم نگاه خود را به عنوان رییس سازمان سینمایی درباره این موضوع صراحتا بیان کند که اگر چنین نشود، یقین پیدا می کنم در دولتی حرف می زنم که در آن نفاق است. دعا کنید خداوند کسانی که خون پاک شهدا را نمی بینند، رسوا کند.

سپس عباس کیارستمی با یک بیت شعر نسبت به سخنان ابراهیم حاتمی کیا واکنش نشان می دهد

چهارشنبه ۱۶ مهر ۱۳۹۳ – ۱۰:۱۸
در ایسنا و در آستانه اکران عمومی «ساکن طبقه وسط»
شهاب حسینی : نمی‌خواهم حرفه‌ام شغل شود
-بخش اول

شهاب حسینیبیش از 13 سال است که در سینما حضور دارد و در این سال‌ها از بازیگری خوش چهره و معروف به بازیگری محبوب درمیان قشرهای مختلف جامعه تبدیل شده است، او پس از بازی در بیش از 40 فیلم و نیز تعدادی سریال شاخص، اولین فیلم سینمایی خود را کارگردانی کرده و منتظر اکران آن است.

«ساکن طبقه وسط» فیلمی است که حسینی علاوه بر کارگردانی، نقش اصلی آن را هم ایفا کرده و آرزو دارد مردم آن را ببینید و دوست داشته باشند.

ابن هنرمند در آستانه اکران عمومی فیلمش با روحیه‌ای سرشار از نشاط و انگیزه، مهمان خبرگزاری ایسنا شده بود، تاکید می‌کند که با ساخت این فیلم، نه به دنبال شهرت بوده، نه پول و نه عنوان کارگردانی و از آنجا که این تجربه را در راستای همان هدایت و سیری میداند که از ابتدای کارش وجود داشته، به دیده شدن آن امید دارد.

بخش اول گفت‌وگوی شهاب حسینی با خبرنگاران سینمایی ایسنا را در ادامه می‌خوانیم:

ایسنا: اولین تجربه کارگردانی چطور بود؟ آیا این تجربه فیلمسازی ممکن است دوباره تکرار شود یا ادامه کار بستگی به شرایط اکران دارد؟

برای پاسخ به این سوال ابتدا باید بگویم که در حیطه فعالیت سینما به خصوص در عرصه‌ای که من در آن به عنوان بازیگر مشغول هستم، خط سیر تعالی می‌تواند تبدیل شدن به شکلی دیگر باشد، مثل قانون انرژی که به صورتی دیگر تبدیل می‌شود. در بحث کارگردانیِ کسانی که، بازیگر بوده‌اند، تجربه‌های خوبی در دنیا اتفاق افتاده و بازیگرانی بوده‌اند که به کارگردانی روی آوردند و اتفاقا کارگردان‌های خوبی هم شدند. براین اساس همیشه این دست بازیگرانی که در حرفه خود به جایی می‌رسند و بعد قصد می‌کنند که در تألیف ذهنی خود نقشی داشته باشند، برایم قابل احترام بوده‌اند و این خط مشی را برای خودم هم در نظر داشتم؛ یعنی این دغدغه را داشتم که مقداری در راستای ذهنیات، سلیقه‌ها و علائق خودم حرکت کنم نه اینکه صرفا از این فیلم به آن فیلم، رنگ نقش‌های مختلف را به خود بگیرم.بنابراین طبعا برای آینده بازتاب این فیلم موثر است، هرچند به امید خدا، در اینکه کارگردانی را ادامه دهم تردیدی نیست، اما اینکه چه زمانی اتفاق بیفتد، به بازتاب «ساکن طبقه وسط» بستگی دارد.

بعد از ساخت این فیلم، این طور نشد که فکر کنید کارگردانی آن چیزی که می‌خواستید نبوده یا مثلا به آن راحتی‌هایی که فکر می‌کردید نبوده است؟

اصلا فکر نمی‌کردم کار راحتی است. بعد از سال‌هایی که در این حرفه مشغول به کار بودم، متوجه شدم که کارگردانی راحت نیست. اما یک نکته وجود دارد و آن هم این است که همیشه در بازیگری و در بهترین حالت آن، ممکن است در آخر فعالیت کاری وقتی کارنامه خود را نگاه می‌کنید،‌ فقط از 50 درصد کارایی خود رضایت داشته باشید،‌50 درصدی که شما برای آن از عمر و وقت و هرآنچه داشته‌اید مایه گذاشته‌اید؛ ‌به همین دلیل ترجیح می‌دهم ان شاءالله شرایط طوری شود که انرژی آن 50 درصدی را که به هر دلیل، صرف کارهایی کرد‌ه‌ام که خیلی از آن‌ها مطمئن نبودم، به این سمت منتقل کنم تا لااقل اگر قرار است در کاری که اطمینان ندارم چه می‌شود، حضور داشته باشم، کار خودم باشد و فعلا هم اولین آن را امتحان کردم.

در جایی گفته بودید که سینما و بازیگری دیگر شما را اقناع نمی‌کند؟ آیا این هم دلیلی بر گرایش شما به کارگردانی بود؟

واقعیت این است که تعداد فیلمنامه‌هایی که در سینما آدم را به وجد بیاورد و باعث شود دچار بی‌خوابی شوید و هر روز با انرژی کافی سر صحنه بروید، بسیار کم است، بنابراین اگر صرفا بخواهم فعالیتم را روی بازیگری متمرکز کنم زندگی‌ام پر از انتظار خواهد شد؛ یعنی باید دائما منتظر باشم که آن کار خوب چه زمانی اتفاق می‌افتد و چند کار گِل باید انجام دهم تا به کار دل برسم. پس فکر می‌کنم لااقل اگر روی مزرعه کوچک خودم کار کنم، تمام سختی‌هایش برایم لذت‌بخش‌تر خواهد بود.

البته این را هم اضافه کنم که وقتی یک بازیگر با اصغر فرهادی، کیانوش عیاری یا بهرام توکلی کار می‌کند،‌هرگز نمی‌تواند چنین حرفی بزند، چون آثار آن‌ها آنقدر خوب است که می‌توانی مثل کار خودت آن را تلقی کنی، اما متاسفانه در اغلب مواقع این اتفاق نمی‌افتد و همیشه ترس من از این بوده که حرفه‌ام برایم تبدیل به شغل شود که اگر این اتفاق بیفتد قاعدتا شغل کسالت‌باری خواهد بود.

زمانی که فیلم «اینجا بدون من» اکران شد خیلی‌ها فکر نمی‌کردند موفق شود و یکی از دلایلی هم که برای این موفقیت و فروش خوب در گیشه مطرح شد این بود که موضوعی مانند افسردگی و شرایط بخشی از جامعه را نشان می‌داد. «ساکن طبقه وسط» هم می‌تواند چنین اتفاقی را تجربه کند؟

حقیقت این است که از نظر من سینما مدت‌هاست از مخاطب عقب افتاده است. اگر می‌بینید «اینجا بدون من» بهرام توکلی مورد توجه قرار می‌گیرد، برای این است که او می‌داند چه می‌خواهد بگوید و آن را هم خیلی خوب می‌گوید. اگر داستان، خوب روایت شود و جذابیت داشته باشد می‌تواند مورد توجه قرار بگیرد، به همین دلیل وقتی «آواتار» یا «ای.تی» اسپیلبرگ را نگاه می‌کنیم، با وجود اینکه در دنیای واقعی ما وجود ندارند، اما تماشاگر با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کند، چون به گونه‌ای داستان خود را روایت می‌کنند که باورپذیر می‌شود.

این در حالی است که نسل امروز، وقتی به سینما می‌رود، اغلب اقناع نشده بیرون می‌آید که البته علت آن را هم باز نمی‌کنیم و شاید روزی این کار را انجام دهیم، چون حفره‌هایی در سینما وجود دارد که به واسطه آن‌ها شاهدیم نگاه به سینما به شدت بیزینسی شده و سینما را به عنوان ابزاری برای پول درآوردن و مبادلات مالی نگاه می‌کنند. این اتفاق نتایج خوبی برای سینما ندارد و به عنوان کسی که در این حرفه کار می‌کنم با پوست و گوشت و استخوانم آن را لمس کرده‌ام و این طور می‌شود که در مرحله‌ای، در اوج پختگی و جوانی و تجربه به جای لذت بردن از کار و امیدوار بودن به آینده به این فکر می‌کنم که شاید دیگر نخواهم این حرفه را ادامه دهم. وقتی هم به علت این ماجرا فکر می‌کنم می‌بینم، انصافا آن چیزی که ساخته می‌شود و حتی خودم در آن بازی کرده‌ام، در بیشتر موارد خودم را هم راضی نمی‌کند، چون من فیلم‌های خودم را به عنوان تماشاگر نگاه می‌کنم و شهاب حسینی برایم بازیگری است که جدا از خودم می‌بینم. وقتی به این شکل فیلمی را نگاه می‌کنم، متوجه می‌شوم برخی از این آثار مرا به عنوان تماشاگر اقناع نمی‌کند.

در واقع تماشاگر امروز از سینما سبقت گرفته، اما ما نمی‌خواهیم این موضوع را باور کنیم. سینما نمی‌خواهد باور کند “تماشاگر عام” کم سواد و ناآگاه نیست، ‌چون این تماشاگر”عام” به کسی اطلاق می‌شود که ارتباطی با سینما ندارد و در میان آن‌ها دکتر، دانشجو، مهندس،‌ تاجر و… هم وجود دارد. کارگردانی مثل اصغر فرهادی می‌تواند یک فیلمنامه را در مدت دو ماه بنویسد و به سیاق بسیاری دیگر، در مدت 20 روز بسازد، اما چرا سه سال روی یک فیلمنامه وقت می‌گذارد؟ چرا برای فیلمنامه «درباره الی» مجبور می‌شود خودش تهیه‌کنندگی را بر عهده بگیرد؟ چون هیچ تهیه‌کننده‌ای حاضر نمی‌شود فیلمبرداری فیلمی را که 90 درصد آن با 9 بازیگر و در یک لوکیشن ساخته می‌شود را سه ماهه انجام دهد، پس او مجبور می‌شود خودش تهیه‌کننده باشد تا آنچه را می‌خواهد بتواند بسازد.

حالا که شما با این نگاه وارد فیلمسازی شدید، اگر در اکران استقبالی از «ساکن طبقه وسط» صورت نگیرد برای شما چه مفهومی خواهد داشت؟ آیا آن را به عنوان تجربه‌ای می‌بینید که می‌تواند شما را به هدفی که می‌خواهید برساند یا اینکه به این نتیجه می‌رسید که جایی از کار نامتوازن است و باید دنبال راه دیگری بود؟

اول به این مسئله اشاره کنم که متأسفانه وضعیت اکران به لحاظ نامناسب بودن تایم اکران، تعداد سینماها و فیلم‌های زیادی که پشت اکران هستند، چندان مساعد نیست و باید برای نمایش فیلم، تمام اینها را در نظر گرفت، اما جدا از این مسائل اگر «ساکن طبقه وسط» در هنگام اکران با تماشاگر ارتباط برقرار نکند، یک پیام آن این است که این کار را ادامه ندهم، ‌یعنی ادامه ندادن اولین انتخابم باشد و بگویم مردم از فیلم من خوششان نیامده پس دیگر فیلمی نخواهم ساخت. البته با این تعریف، بسیاری از کارگردان‌ها باید در همان ابتدای کار خود را رها می‌کردند. در حالی که معتقدم آثار هنری مثل آدم‌ها سرنوشت‌های مختلفی پیدا می‌کنند، ولی متأسفانه الان سینما به این سمت حرکت می‌کند که منافع زودهنگام برایش اهمیت دارد.

اما درباره فیلم خودم، مطمئن هستم «ساکن طبقه وسط» برای تعدادی از آدم‌ها که ممکن است زیاد هم نباشند، جالب توجه خواهد بود و آن‌هایی که از این فیلم خوششان بیاید، مثل من آن را در گنجینه ذهن خود قرار می‌دهند. من آرزو دارم که مردم این فیلم را ببینند، دوست داشته باشند و از آن استقبال کنند، چون برای ساخت فیلم،‌ الحمدلله نه انگیزه شهرت داشتم و نه انگیزه مالی. این را تاکید می‌کنم که اگر تاکنون هدایتی درون من اتفاق افتاده که کارهایم را انتخاب شده‌تر انجام دهم و بیشتر مواقع لطف مردم را همراه خود داشته‌ام، ساخت «ساکن طبقه وسط» را هم در ادامه همان سیری که از نقطه صفر شروع کرده بودم،‌ انجام داده‌ام.

قطعا همه نظرها نمی‌تواند منفی باشد، ضمن اینکه امیدوارم شاید چند سال دیگر، وجوهی از فیلم، تازه خود را نشان دهند. برای من عرصه، عرصه آزمون و خطا و کشف و شهود است؛ عرصه‌ای که در آن کسی مثل اصغر فرهادی با پنج فیلم به قله فیلمسازی می‌رسد، کسی هم 50 فیلم در کارنامه خود دارد، اما به جایی نمی‌رسد. من نمی‌دانم کدام سرنوشت در انتظارم است، اما این را خوب می‌دانم، ‌از آنجا که هیچ‌گاه در فیلمی یک بازیگر صرف نبوده و سعی کرده‌ام به عنوان عضوی مثمرثمر به ارتقای فیلم کمک کنم، اولین فیلم خود را هم با همان بینش ساخته‌ام و تصور می‌کنم نیاز مخاطب خود را درک کرده‌ام. ‌درواقع بازخوردهایی که تاکنون در فضای مجازی گرفته‌ام، این امیدواری را در من بوجود آورده که جدا از اینکه تماشاگران با فیلم ارتباط برقرار کنند یا نکنند، برای دیدن آن کنجکاو هستند. استادم، آقای سمندریان می‌گفت، اثر خوب اثری است که وقتی جلوی چشمت تمام شد، در ذهنت شروع شود. من وقتی فیلم‌های بزرگ را دیدم همین اتفاق برایم افتاد و می‌خواهم برای فیلم من هم همین اتفاق بیفتد و مردم بعد از دیدن آن درباره‌اش حرف زد، حتی اگر بود بگویند بد است، اما از کنار آن خنثی و بی‌تفاوت نگذرند. از نظر من همین که تماشاگر فیلمی را بکوبد یا از آن تعریف کند، اقناع کننده است.

یکی از شانس‌هایی که فیلم شما داشته این است که در جشنواره نمایش داده نشد و بازخورد آنچنانی هم درباره آن وجود ندارد، ‌یعنی مردم ذهنیت مشخصی از آن ندارند که در اکران تاثیرگذار باشد.

بله خوشبختانه همین طور است و خوشحالم که این اتفاق افتاد. البته هیأت انتخاب جشنواره فیلم را دیده بود، اما فیلم در مرحله راف کات قرار داشت و مراحل فنی آن تکمیل نشده بود، بنابراین‌ از جشنواره کناره‌گیری کردیم تا رونمایی بدی از فیلم اتفاق نیفتد.

آیا قرار است بعد از اکران این فیلم سرنوشت کاری شما تغییر پیدا کند؟

بله، ولی این‌طور نیست که از یک حیطه کاملا جدا شوم و مثلا دیگر سراغ بازیگری نروم. فکر می‌کنم که در این سینما همه موظفیم تلاش کنیم تا کار خوب تولید شود، یعنی اگر من جایی بتوانم مشاوره دهم یا بازیگردانی کنم باید انجام دهم تا اثری خوب ساخته شود. گاهی فکر می‌کنم اگر با بازیگری حالم خوب نشد سراغ کارهای دیگری بروم، مثل کتاب‌های صوتی که به آن علاقه زیادی دارم. البته در این مدت خیلی هم بی‌گدار به آب نزدم و تجربیات کوچکی را داشتم، مثل ساخت تئاترهای تلویزیونی که آن را ضبط کردم و بعد از تحقیقاتی هم متوجه شدم شیوه‌ای که کار کردیم در دنیا مرسوم است.

شما قبلا هم تجربه بازی در تئاتر داشته‌اید. علاقه ای به ادامه کار در بخش ندارید؟

در چند تئاتر بازی کرده‌ام، اما دلیل اینکه آن را مستمر ادامه ندادم این است که با توجه به شرایط کاری و مالی و وقتی که صرف می‌شد امکان آن هم فراهم نبود. نکته مهم اینجاست که تئاتر بسیار مهجور است و وضعیت اقتصادی آن برای زمانی که نسبت به آن صرف می‌شود مناسب نیست. اگرچه من تئاترهایی که بازی کردم را با عشق هم کار کرده‌ام، اما به عنوان یک فرد متأهل صرف زمان چند ماهه با بهره مالی کم کار را سخت می‌کند وگرنه اگر شرایط دیگری داشتم حتما سالی یک کار تئاتر انجام می‌دادم.

و سوال آخر، معمولا با اکران هر فیلمی نقدهایی در فضای رسانه‌ای یا اظهارنظرهایی منتشر می‌شود که می‌تواند تاثیرگذار باشد. از «می‌گویند»، می‌گویندهایی که پس از فضای جشنواره مطرح می شود تا نقدهایی که به هرحال براساس اعتقادات منتقد منتشر می شود. اگرچه فضای اکران با جشنواره فرق دارد،‌ اما نکته مهم این است که «ساکن طبقه وسط» صدایی دارد که البته قرار نیست همه آن را بشنوند و بهتر است بازخورد فیلم هم برپایه همین بینش سنجیده شود. برای شما چقدر این نوع اظهارنظرها اهمیت داشته است؟

با توجه به آنچه در جشنواره سال گذشته که به لحاظ برخورد با فیلم‌ها یکی از اسفبارترین جشنواره‌ها بود،‌ نسبت به فیلم‌های بسیاری از سینماگران رخ داد، معتقدم اگر بدون حب و بغض قضاوت کنیم اتفاق خوبی رخ خواهد داد. در این باره رسانه باید بتواند مردم را ترغیب کند تا آن‌ها خودشان ببینند و قضاوت کنند. من با جشنواره فجر به یک دلیل مشکل دارم، چون معتقدم وقتی فیلمی هنوز اکران نشده و مردم زیادی نمی‌توانند آن را ببینند، چطور تمام حرف‌ها و نظرها درباره آن باید از سالن میلاد به بیرون منتقل شود که آن فیلم خوب بوده است یا بد؟ پس سهم مردم در این میان چه می‌شود؟

ضمن این که در خیلی از مواقع نظر منتقدان با مردم متفاوت است. البته نظر منتقدان محترم است چرا که در توفیق یا عدم توفیق یک فیلم می‌توانند موثر باشند، اما وقتی من به عنوان یک علاقه‌مند به سینما نقدی را می‌خوانم، ترجیح می‌دهم مطلبی باشد که زوایای مختلف فیلم را بتوانم از طریق آن کشف کنم. نه آنکه مطلبی بخوانم که برای فیلم حکم صادر کند.

دانلود فیلم جدید و بسیار زیبای ساکن طبقه وسط

تازه ترین خبرها درباره شهاب حسینی را از این جا دنبال کنید

داستان از این جا آغاز شد که در پی پیام تسلیت نگفتن هانیه توسلی نسبت به درگذشت مرتضی پاشایی، هواداران خانم توسلی به او گوشزد می کنند که چرا این کار را نکرده است، شمار پیام ها فزونی می یابد و ایشان از این برخورد مردم به تنگ می آید و پیامی به این گونه در اینستاگرام خود می نویسد:

«من آقاى پاشايى رو نمى شناختم. يعنى نه كارهاش رو شنيده بودم نه خودش رو از نزديک ديده بودم. سبک و مدل موسيقى اش هم كه الان مى شنوم دوست ندارم. ولى دلم مى سوزه. جيگرم كبابه. از مرگ جوون ها بيزارم. كم هم نيست الان متاسفانه. خودم هم داشتم تجربه اش رو. از دست رفتن جوون وحشتناكه. ولى واكنش مردم به نظرم عجيبه. زياديه. عادت ندارم تسليت بگم. دردى رو دوا نمى كنه. كسايى كه ميان اين جا و به من مى گن چرا تسليت نمى گى هم نمى فهمم. اگه خانواده اش رو مى شناختم از نزديک حتمن به اونها تسليت مى گفتم. مثل مجيد بهرامى كه خيلى دوست و همكار مشترک داريم و خيلى شخصى تسليت گفتم به خودشون. ملت عجيبى هستيم. اين جا براى من تعيين تكليف نكنيد لطفن. به اندازه كافى حال و روزم بد هست. لطفن هم با تنوين نمى نويسم. دليلش هم صد بار گفتم. ممنون از بقيه دوستان كه مهربون و با محبت هستند و هميشه به من لطف دارند.»

اکنون چند کامنت از بین هزاران کامنت این پست جنجالی:

-یه سری طرفدار مشترک داشتی که متاسفانه لیاقت نداشتی نگهشون داری، شاید یه تسلیت کوچیک از طرف خودت باعث می شد تصویر زیباتری از سیرتت روی قلبشون حک کنی، شما هم یه روزی میمیری چه خوبه بعد از مرگ یه هنرمند واقعا خدابیامرزی از ته دل بگیم.

-واقعا خیلی گستاخ هستید شما باید الگو باشید در ضمن سنی هم ازتون گذشته به نظرتون با این حرفا خیلی متفاوت به نظر میاین؟ نه فکرتون اشتباهه.

-وااااااا چه چیییییی تو دخترررررر!!! اولا که تسلیت نگفتنت چیزی از محبوبیت مرتضی کم نکرد، دوم اینکه خانوم بازیگر به اصطلاح مردمی، حالا نخواستی تسلیت بگی اوکی نگفتی، که اصلا مهم نیست. نیاز نبود بیای پست بزاری. نگفتی تموم شد رفت دیگه پست گذاشتنت چیه؟ سوم اینکه خب چی؟ دوست نداری سبک موسیقیشو این به مردم چه ربطی داره که اومدی جار میزنی؟ چقد بد خودتو از چشم انداختی. در ضمن بازیات پیش خیلیا داغونه. واست آرزو میکنم روزی به اندازه مرتضی محبوب شی البته بعید میدونم.

-فقط متاسفم باشه شما خاصی. شما متفاوتی، این روزا واسه خودتونم پیش میاد پس انتظار تسلیت نداشته باشید

-شما به عنوان یه بازیگر وظیفه داری به طرفدارای مشترک خودتون و آقای پاشایی تسلیت بگی.

چند روز پس از واکنش ها،هانیه توسلی برگه اینستاگرام خود را با گفتن این نکته ها بست :

«بعد از فوت مرحوم پاشایی، اکثر کامنت‌هایی که در اینستاگرام برای من می‌گذاشتند تقاضاهای بعضن توهین‌آمیز و تند برای پست کردن یک مطلب در مورد مرتضا پاشایی و تسلیت درگذشت ایشان بود. یک پست توضیحی گذاشتم (که متنش موجود است) و ضمن ابراز تاسف و همدردی، گفتم با مرتضا پاشایی و کارهای‌شان آشنا نبوده‌ام و بعد هم که گوش کرده‌ام، فهمیده‌ام موسیقی ایشان سلیقه‌ی من نبوده، و از طرف دیگر تسلیت عمومی گفتنرا دوست ندارم. از همان‌جا بود که کامنت‌های اهانت‌آمیز شروع شد.

بیش و پیش از آن‌که شخصن از این موج اهانت به‌راه‌افتاده ناراحت شوم، برای فرهنگ عمومی مردم هموطنم تاسف خوردم و البته برای مرتضا پاشایی مرحوم که این‌چنین طرفدارانی داشته. این موج‌های اهانت از منظر شخصی یک داستان گذراست اما اگر در مقیاس بزرگتر به آن نگاه کنیم متوجه عمق فاجعه خواهیم شد. این که چرا تعداد زیادی از مردم، چنین نفرت و خشمی را در خود حمل می‌کنند و ادبیات‌شان این‌قدر سخیف و نازل است، دل آدم را به درد می‌آورد، اما به نظرم روان‌شناسان اجتماعی می‌توانند تحلیلی ارائه کنند از چرایی اتفاقات این‌چنینی و این «مد» جدید و هولناک دنیای مجازی که هربار به هر بهانه به یک نفر می‌تازند، بی آن که توهین‌ها ارتباط چندانی با موضوع اصلی داشته باشد. نمونه‌اش را سال گذشته در مورد مسی و موارد مشابه دیده بودیم.

تصمیم گرفتم که صفحه‌ی اینستاگرام عمومی خودم را ببندم و یک صفحه‌ شخصی برای دوستان نزدیک داشته‌باشم. دلیلش هم راستش اهانت‌ها نیست. آدمیزاد از خنجری که نبُرد زخم نمی‌خورد. من هم که نه بی‌احترامی کرده بودم و نه اهانتی، اصلن این حرف‌ها را به خودم نگرفتم که بخواهم شخصن دلگیر شوم. ناراحتی من ناراحتی عمومی از وجود و رشد این فرهنگ نازل است. در واقع بعد از این ماجرا، از مردم ناامید شدم. به هرحال این اتفاق، هدف من را از ایجاد یک صفحه‌ی عمومی، زیرسوال برد و به همین خاطر صفحه را به طور کلی پاک کردم. هدف من ارتباط بیشتر و نزدیک‌تر با عزیزانی بوده که همیشه چه در فضای مجازی و چه بیرون، به من لطف داشته‌اند. اما روزی که گذشت به من نشان داد که دیگر این راه ارتباطی «کار نمی‌کند» به اصطلاح. وقتی آن فضایی که به طور معمول فضای آرامی بوده برای ثبت لحظه‌ها یا معرفی کتاب و …، الان تبدیل به نوعی میدان جنگ شده، ترجیح می‌دهم که عرصه را برای توهین بیشتر به خودم، به مرتضا پاشایی مرحوم، و به عزیزانی که به من لطف دارند باز نگذارم. معرفی کتاب و فیلم را همچنان دوست دارم، و اگر صفحه‌ی عمومی برای این کار باز کردم، همین‌جا اعلام می‌کنم و الان هیچ صفحه‌ی عمومی در اینستاگرام ندارم. در نهایت امیدوارم روزی برسد که سطح فرهنگ مردم مایه‌ی افتخار باشد، نه شرم و خجالت.»

این داستان به این جا هم پایان نیافت و شاید بدترین بخشش همین مورد باشد:

واکنش تند برادر مرتضی پاشایی به هانیه توسلی

پیش از هر چیز واکنش آن دسته از کسانی که کامنت های زشت و زننده برای هانیه توسلی نوشتند محکوم است، در این شکی نیست و همچنین هانیه توسلی و هر آدمی می تواند هر دلبستگی و علاقه ای داشته باشد و حق ایشان است. ولی آیا باید حتما خانم توسلی این نوشتار را پست می کرد؟ این گونه سخنان جنبه خوبی نداشت و برای کسانی که داغدار بودند سخت بود. ایشان اگر به زنده یاد پاشایی حسی نداشتند، می توانستند بگذرند و رد شوند و چیزی نگویند. از سویی من این ویژگی ایشان را می ستایم که به حس خود خیانت نمی کنند و خود را سانسور نمی کند، همان گونه که چند سال پیش بازی در فیلمی که با باورهایشان همسو نبود را نپذیرفت و در پی آن مشکلاتی هم برایش پیش آمد. ولی با همه این ها اگر با بردباری بیشتری رفتار می کردند و چیزی نمی گفتند بهتر بود. گرچه باز هم یادآور می شویم که واکنش آن هوادارها شرم آور و نکوهیده بود.دیدگاه شما چیست؟

دنلود سریال ابله با بازی هانیه توسلی

عکس و ویدیوهای مراسم خاکسپاری مرتضی پاشایی

+چند کلیپ خاطره انگیز و کم تر دیده شده از او

هومن سیدی به تازگی با نوشتاری در اینستاگرام خود خبر جدایی از همسرش را بازگو کرد. بر پایه آنهومن سیدی و آزاده صمدی نزدیک به یک سال است که از هم جدا شده اند!سیدی همچنین درباره حاشیه های به وجود آمده درباره زندگی خصوصی خود نیز مواردی را بیان کرد.

گفتنی ست که این روزها فیلم هومن سیدی به نام «سیزده» آماده اکران در سینماهای مشور می باشد و آزاده صمدی نیز یکی از بازیگران این فیم است.

فرشید نوابی، همسر پیشین الهام چرخنده به برخی گفته های تازه او در جلسه‌ “کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی” پاسخ داد و تاکید کرد که تا کنون تمایلی برای گفتگو درباره همسر جدا شده اش نداشته و این نکته ها را «جهت تنویر افکار عمومی و دفاع از حقوق تنها فرزندش بر خود لازم دانسته است».

آقای نوابی در توضیحی که برای وب‌سایت “پارسینه” فرستاده، نوشته است: «در ارتباط با عکس‌های منتشره از ایشان و اتهام خریدن بنده توسط رسانه‌ های بیگانه امیدوارم منظورشان همسر اول‌ شان بوده باشد و اگر هم منظور بنده بوده صراحتا بفرمایند تا توضیحات لازم به محضر مردم شریف ایران داده شود. و البته حق پیگیری و شکایت را برای خود محفوظ می‌دانم.»

او در خصوص ادعای نگهداری تنها پسرشان توسط چرخنده نیز اضافه کرده: «حضانت تنها پسر من “ارسطو” مطابق رای دادگاه و خواسته ایشان به بنده داده شده و اکنون پسرم با من زندگی می‌کند و گه‌گاه به مدت ۲۴ ساعت فرزندم را ملاقات می‌کنند و به هیچ عنوان نه حالا و نه هیچ وقت پسرم با ایشان زندگی نکرده و نخواهد کرد.»

وی درباره‌ این سخنان چرخنده که «زمانی که به خارج از کشور سفر کرد برج میلادی وجود نداشت و وقتی برگشت در کنار تغییرات جدید شهر مثل ساخت برج میلاد شاهد دختران و زنانی بوده که مبدل به یک چهره عروسکی شده بودند» نیز گفته: «از سازندگان برج میلاد به خاطر سرعت عمل‌شان در ساخت این پروژه عظیم تشکر می‌کنم که در طول یک سال و نیم که ما در کشور مالزی از سال ۸۸ تا ۹۰ زندگی می‌کردیم این برج مرتفع را ساخته‌اند.»

گفتنی است الهام چرخنده در جلسه‌‌ ای که روز یکشنبه (۲۱ دی – ۱۱ ژانویه) در “کمیسیون فرهنگی” مجلس شورای اسلامی و به منظور “تقدیر” از او برگزار شد، با بیان این ادعا که تا کنون ۳۹۰۰ نفر را چادری کرده، همسر سابقش را به انتشار عکس‌های شخصی‌ اش متهم کرد و خطاب به حاضران در جلسه گفت: «هم‌ اکنون با دو پسرم زندگی می‌کنم و عکس‌های شخصی که در شبکه‌های اجتماعی و از رسانه‌های خارجی منتشر می‌شود عکس‌های زمان متاهلی بنده بوده که ممکن است آن ها با خریدن همسر من به این عکس‌ ها دست پیدا کرده باشند لذا من به حمایت شما احتیاج دارم.»

در این جلسه احمد سالک، رییس این کمیسیون از الهام چرخنده خواست تا با «غواصی در عرصه دین» سعی کند «مسایل دینی که مطرح می‌کند با استناد به روایات و آیات باشد».تصاویر این جلسه را می‌توانید در ببینید.

جلسه یکشنبه (۲۱ دی – ۱۱ ژانویه) “کمیسیون فرهنگی” مجلس شورای اسلامی

تقدیر از الهام چرخنده در کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی

به گزارش باشگاه خبرنگاران؛ شاید شما هم بارها پس از دین یک فیلم و یا تصاویر فرش قرمز فستیوال های مختلف به این موضوع فکر کرده باشید که چگونه بازیگران و هنرمندان هالیوود همیشه زیبا به نظر می رسند؟ ما پاسخ این پرسش را به شما می دهیم. راز زیبایی بازیگران هالیوود:

اما واتسون و استفاده از ضدآفتاب

این هنرپیشه انگلیسی فیلم‌ هری‌ پاتر، به داشتن پوستی روشن و بدون لک معروف است. او برای پیشگیری از بروز لک‌ های پوستی صبح و عصر از مرطوب‌كننده‌های حاوی ضدآفتاب استفاده می‌كند. این بازیگر جوان 24 ساله در طول روز بسیار كم آرایش می‌كند و هر شب قبل از خواب به‌ طور كامل صورتش را پاک می‌كند تا اثری از مواد آرایشی و آلاینده‌ها روی پوستش باقی نماند.

كریستین استوارت و مرطوب‌ سازی روزانه پوست

هنرپیشه فیلم “گرگ و میش” راز زیبایی پوست خود را مرطوب‌سازی روزانه آن می‌ داند. این بازیگر 24 ساله بسیار كم آرایش می‌ كند و دوست دارد رنگ پوستش طبیعی باشد. او از كرم‌ پودری مات به رنگ طبیعی زیر آرایش استفاده می‌كند و از آن جا كه زیر چشمانش کمی تیره است از كرم ضدكبودی کمک می‌گیرد و معایب كوچک پوستش را می‌پوشاند. درنهایت به کمک پنكیكی به رنگ صورتی ملایم به پوستش شادابی می‌بخشد. وی معتقد است حتما روی كرم‌‌ پودر باید از پنكیگ استفاده كرد تا برق پوست را بگیرد.

اسكارلت جوهانسون و آبلیمو

این بازیگر 29 ساله هر روز صبح صورتش را با صابون‌ ملایم می‌شوید و بعد از آن یک لیوان آبلیمو می‌ نوشد. هفته‌ ای یک بار از ماسک پاكسازی پوست استفاده می‌كند و در هفته 10 دقیقه بیشتر در معرض نورمستقیم آفتاب قرار نمی‌گیرد تا از پیری زودرس پوستش جلوگیری كند.

آنجلینا جولی و كرم خاویار

آنجلینا جولی 40 ساله برای داشتن پوستی زیبا و بی‌ نقص از كرم خاویار استفاده می‌كند. این كرم حاوی امگا 3 و انواع پروتین‌ها و چربی‌های مفید است و پوست را به خوبی تغذیه می‌کند و باعث شفافیت و لطافت آن می‌شود.

سلنا گومز و پاک كننده‌ های آرایشی

این بازیگر و خواننده 22 ساله از داشتن پوستی طبیعی لذت می‌برد و به همین علت آرایش فوق‌ العاده كمی دارد. وی هر روز صبح صورتش را كاملا می‌شوید و از پاک كننده‌های آرایشی استفاده می‌كند. معتقد است، تقویت، پاكسازی و مرطوب‌ نگه‌ داشتن پوست از جمله اسرار زیبایی است. به همین دلیل همیشه ژل شستشوی صورتش را در كیف با خود دارد.

بیانسه و مارک های معروف آرایشی

این خواننده و بازیگر 32 ساله اهمیت زیادی به پوستش می‌ دهد و تنها از مارک های معروف آرایشی استفاده می‌كند. مرطوب‌ كننده‌ها، لوسیون‌ های روشن‌‌ كننده و ژل‌ های پاک كننده عمقی پوست از جمله محصولات آرایشی-بهداشتی موردعلاقه او هستند. بیانسه سعی می‌كند تا حد ممكن كم آرایش كند و در طول روز تنها ریمل و رژگونه می‌ زند.

ماریون كوتیار و محصولات آرایشی گیاهی

این بازیگر 38 ساله طرفدار محصولات آرایشی-بهداشتی گیاهی است و از هر ماده آرایشی حاوی پارافین و دیگر موادشیمیایی گریزان است.

شكیرا و پاكسازی پوست با شكر

شكیرای 37 ساله به داشتن پوستی شفاف و سالم معروف است. گفته می‌شود او از شكر برای پاكسازی پوستش استفاده می‌كند. این خواننده طبق یک دستورالعمل قدیمی که از مادربزرگش آموخته با شكر، روغن‌های گیاهی و آب، محلول درست می‌كند و آن را روی پوستش می‌زند و بعد از چند دقیقه می‌شوید.

ناتالی پورتمن و گریز از آرایش

بازیگر 32 ساله قوی سیاه، گیاهخوار است. او برای داشتن پوستی لطیف و زیبا سعی می‌كند تا جای ممكن آرایش نكند. ناتالی هر 2 هفته یكبار پاكسازی پوست انجام می‌دهد و علاقه زیادی به استفاده از محصولات آرایشی طبیعی و گیاهی دارد.

كیتی‌ پری و لوسیون‌ چای‌سبز

كیتی‌پری جوش‌های ریزی روی پوستش دارد و به همین دلیل اهمیت بیشتری به پوستش می‌دهد. این خواننده 29 ساله هر شب كاملا پوستش را تمیز می‌ كند تا در طول شب تنفس كند و جوش نزند. او از لوسیون تمیزكننده با پایه چای‌سبز استفاده می‌كند و هر روز از كرم‌ مرطوب‌كننده بعد از پاكسازی پوست كمک می‌گیرد.

عصرایران -الهام چرخنده، بازیگر سینما و تلویزیون، مدتی است که حجاب چادر را برگزیده است. این، البته اتفاقی نیست که فقط برای او افتاده باشد. بسیارند زنان و دخترانی که چادر را برای پوشش خود انتخاب می کنند ، همان طور که برعکس ماجرا نیز صادق است.

بنابراین، چادری شدن یک زن، اتفاق خارق العاده ای نیست، هر چند که اگر از منظر عنصر “شهرت” به ماجرا نگاه کنیم، چادر به سر کردن یک بازیگر زن، آن هم نه در فیلم که در عرصه زندگی می تواند ارزش خبری داشته باشد.

اما این که یک سری از نهادهای عمومی، از این اتفاق ذوق زده شوند و این ذوق زدگی شان نیز همچنان ادامه یابد، نمی تواند رویکردی خردمندانه باشد چرا که قضیه را آنقدر لوث می کند که حتی اگر هدف شان ترویج حجاب نیز باشد، نقض غرض می شود.

تقدیر از محجبه شدن یک بازیگر زن – که معلوم نیست همچنان بازیگر بماند یا خیر و البته مهم هم نیست – یک امر است که می تواند یک بار رخ بدهد و تمام شود ولی مدام روی او مانور دادن و او را بر سر گذاشتن و حلوا حلوا کردن و خبر از دادن امتیازات حمایتی به وی ،حتی در سطح مجلس شورای اسلامی، امری دیگر است که ماجرای چرخنده را از حالت طبیعی خارج و به ضد ارزش تبدیل می کند.

این که الهام چرخنده به کمیسیون فرهنگی مجلس دعوت شود و در آنجا علیههمسر سابق خودشسخن بگوید و حمایت مجلس را بخواهد و بعد هم رئیس کمیسیون فرهنگی وعده حمایت دهد، نه ترویج حجاب است و نه حافظ شأن مجلسی که بعضی ها آن را در حد دعواهای زن و شوهری نیز تقلیل می دهند!

یا وقتی نماینده قم در مجلس شورای اسلامی، وزارتخانه های ورزش و جوانان و فرهنگ و ارشاد اسلامی و شهرداری تهران را به صف می کند که به الهام چرخنده مجوز تأسیس تشکل مردم نهاد و مؤسسه فرهنگی بدهند و از وی حمایت کنند، آیا این امر ، چیزی جز دعوت به رانت جویی است؟

الهام چرخنده مانند دهها میلیون ایرانی دیگر ، در صورت دارا بودن شرایط می تواند مؤسسه تأسیس کند یا هر کار قانونی دیگری را به عنوان شهروند این کشور انجام دهد، ولی نمی تواند انتظار داشته باشد به خاطر این که چادر به سر کرده تا دستور خدا درباره حجاب را رعایت کرده باشد، بدون نوبت و بدون طی مراحل قانونی، از امتیازات ویژه برخوردار شود.

اگر هم قرار باشد به خاطر حجابش به او امتیاز دهند، میلیون ها زن ایرانی که بسیار پیش تر از او حجاب و چادر را انتخاب کرده اند و به این مناسبت هم بر کسی منت ندارند، بر او که تازه به این صف پیوسته برتری دارند. خاصه آن که کم نیستند زنان مؤمنه ای که بی هیچ چشمداشتی و بی آن که به مجلس شورای اسلامی بروند و درخواست امتیاز ویژه کنند، در راه ترویج ارزش های اسلامی و اخلاقی و تربیت انسان های مؤمن و متدین می کوشند.

ادعاهای الهام چرخنده، از جمله این سخن عجیب و غریب که در مدت کوتاهی که چادری شده، 3900 نفر را چادری کرده است (!) یا مدام از رهبری هزینه کردن، نباید دلیلی برای تبدیل این بازیگر سابق به بتی جدید شود که نهادهای کشور ، از بسیج و مجلس گرفته تا وزارتخانه های مختلف و شهرداری، باید در خدمت او باشند.

کوبیدن بر این طبل، از آنجا ضد ترویج حجاب است که اثبات این مدعا می شود که آنقدر وضع حجاب بد است که حالا که یک نفر پیدا شده و چادر به سر کرده، رویدادی ملی رخ داده است!

وانگهی، الهام چرخنده ، همانند هر انسان دیگری می تواند تغییر موضع و باور بدهد ، کما این که از وضع سابق به وضعیت کنونی چرخیده است و کسی چه می داند که در آینده چه خواهد شد؟اگر نابخردانه و از سر ذوق زدگی، الهام چرخنده را به الگو و بت تبدیل کنند و فردا ، او چرخشی دیگر داشته باشد چه؟!

زمانی در ترکیه، زنی مججبه به نام “مروه کاواکچی”، نماینده پارلمان شد. در آن زمان به دلیل حکومت لائیک ها، وی نتوانست به پارلمان برود.
در ایران، جوّی بزرگ در حمایت از کاواکچی راه انداختند و روزنامه هایی مانند کیهان نیز در صفحه اول خود از این بانوی محجبه تقدیر و از ظلمی که به او شده بود، ابراز برائت کردند. تریبون های نماز جمعه و شبکه های مختلف صدا و سیما پر شده بود از “قهرمان حجاب”ی به نام مروه کاواکچی که حتی برای رفتن به پارلمان نیز حاضر نشده بود حجاب از سر بردارد. خلاصه آن که در مدت کوتاهی او را در ایران به قهرمان و الگو تبدیل کردند. اما کاواکچی در مقابل چه کرد؟ او خطاب به حامیان ایرانی اش که برایش سر و دست می شکستند گفت: شما اگر دلتان برای زنان می سوزد، اول بروید و جلوی نقض حقوق زنان کشور خودتان را بگیرید.
با این پاسخ وی، ناگهان همه چیز در ایران به اتمام رسید و دیگر، کسی از مروه کاواکچی ، چیزی ننوشت و چیزی نگفت!

الهام چرخنده، به عنوان یک زن مسلمان، حجاب بر سر کرده و تازه، شده است یکی مانند میلیون ها زن محجبه ایرانی که به دستور دین، عمل می کنند. این، خیلی هم خوب است و خداوند از ایشان بپذیرد، اما او را پدیده ای خاص که باید امتیازات خاص هم داشته باشد دیدن، ظلم به همه زنان مسلمانی است که در طول تاریخ، برای حفظ حجاب شان، نه تنها امتیاز نگرفته اند، که هزینه های زیادی هم داده اند.