– آقایان گودرزی و اسدی، خطابم به شماست که می خواهید این تیم را از هم بپاشید!
– از اسدی چند سوال دارم؟!
– ایشان از استاندارد ها آگاهی دارد؟!
– لباس ها تولید داخل بود و مارک خارجی میخورد!
– وزارت ورزش و آقایان خودشان عامل همه این ناهنجاری ها بودند!
– هیچ وقت نظر مردم برای مسوولان مهم نبوده!
مسعود شجاعی که پس از اتفاقات و اقدامات اخیر در قبال تیم ملی و کی روش سکوت کرده بود، این سکوت را می‌شکند و از وزیر ورزش و اسدی می‌خواهد که یک بار مردم را راضی نگه دارند.
قبل از اردوی فروردین اتفاقاتی برای کی روش افتاد. به او گفتند که تیمش پایین‌تر از استانداردها بوده و این فشارها از داخل فدراسیون باعث شد تا کی روش امیدی به ماندن نداشته باشد. نظرت درباره اتفاق رخ داده چیست؟
از شخصی که درباره استانداردها حرف می‌زند و نتایج تیم ملی و کی روش را زیر استاندارد می‌خواند، سوال‌هایی دارم. آیا مطالعه‌ای درباره استانداردهای فوتبال داشته است؟ ایشان بازیکن تیم ملی بوده ولی سال‌ها در فوتبال حضور نداشته است. آیا از استانداردها آگاهی دارد که این حرف‌ها را می‌زند؟ می‌داند زمین تیم ملی بزرگسالان باید مختص این تیم باشد و تیم‌های دیگر در آن تمرین نکنند؟ تیم‌های مختلف، از باشگاهی بگیرید تا ملی و هتا بازی‌های دوستانه باشگاهی را در آن برگزار می‌کنند. ایشان می‌داند که تیم ملی نباید در یک زمین درجه ۴ تمرین کند؟ استاندارد یعنی اینکه تیم ملی در راه مهمترین تورنمنت فوتبالی دنیا و جام ملت‌ها، البسه و امکانات خوبی در اختیار داشته باشد نه اینکه از لباس‌های تولید داخلی استفاده کنند و مارک آل‌اشپورت را روی مارک تولیدی‌های داخلی بچسبانند. مگر می‌شود در ارگان‌هایی با عظمت وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال چنین اتفاق‌هایی بیفتد و کسی باخبر نباشد؟ مگر این که با هماهنگی خودشان باشد!
آقایان دلسوز دانا، استاندارد یعنی تیم ملی باید در هتل درخور شان اسکان داشته باشد نه در یک مسافرخانه بین راهی و در ۷۰ کیلومتری شهر! استاندارد یعنی وقتی تیم ملی را برای بازی‌های بزرگی مثل شیلی و سوید می‌فرستند، یکی از مسوولان ما بیاید و کنار مسوولان آن ها بنشیند نه این که تیم ملی را به امان خدا رها کنید و انتظار معجزه داشته باشید. من و خیلی از بازیکنان تیم ملی دل پری از مسوولان فدراسیون داریم، همان‌طور که خیلی از مردم ایران از وضعیتی که دارند، دلخوش نیستند. ما هم این را خوب می‌دانیم که در بعضی از بازی‌ها توقعات را برآورده نکردیم و نشده برنده بازی باشیم و مردم را خوشحال کنیم ولی همیشه تا آخرین حد توان‌مان در زمین جنگیدیم. به خاطر مردم، ایران، خودمان و خانواده‌مان هیچ‌وقت کم‌کاری نکردیم ولی کاری که مسوولان در حق تیم ملی کردند، اسمش کم‌کاری و کم‌لطفی است.
شاید خیلی ها ندانند. فیفا برای حضور هر بازیکن در جام‌جهانی یک مبلغی را روزانه به ملی‌پوشان پرداخت می‌کرد. وقتی در برزیل بودیم این مبلغ نزدیک به ۱۳ هزار دلار شد ولی ما هتا یک ریال هم دریافت نکردیم؛ مثل خیلی از وعده‌های دیگری که رییس‌جمهور قبلی و مسوولان دادند ولی عملی نکردند. فقط خواستند به بهانه پاداش از موفقیت رسیدن به جام جهانی، استفاده کنند و یک نمایشی داده باشند و سوژه رسانه‌ها شوند. در واقع همه چیز به اسم ما تمام شد و به کام این مسوولان. بحث من و دیگر بازیکنان بحث مادیات و پول نیست. همه ما از بی‌احترامی و توهینی که می‌شود، ناراحت هستیم. فکر میکنم الان دیگر وقت آن است که جلوی این بی‌احترامی‌ها بایستیم و اجازه ندهیم بیشتر از این، شخصیت‌مان پایمال شود.
اسدی، دبیر کل فدراسیون فوتبال از عملکرد کی روش راضی نیست. حرفهای او باعث شده تا سرمربی تیم ملی تصمیم به جدایی بگیرد. نظر اسدی دقیقا عکس نظر مردم است. شما چه نظری دارید؟ آیا کی روش واقعا کاری برای تیم ملی نکرده است؟ کی نظر مردم برای مسوولان ورزش مهم بوده که اسدی بخواهد به نظر آن ها احترام بگذارد؟ من نمی‌گویم با نظر مردم، سرمربی تیم ملی را انتخاب کنند ولی آیا فکر کرده‌اند که دلیل این همه وفاق مردم و عده زیادی از اهالی فوتبال برای ماندن کی روش، چیست؟ یا این که مثل خیلی وقت‌های دیگر چشم‌هایشان را روی همه چیز می‌بندند و خودشان به تنهایی و با استانداردهای مدنظرشان تصمیم می‌گیرند. البته این قدر که همه چیز در ورزش به هم ریخته، هرکسی می‌تواند حرف بزند، نظر بدهد و تصمیم بگیرد این اتفاق چیز عجیبی نمی‌تواند باشد.
جدایی کارلوس کی روش از تیم ملی چه پیامدهایی می‌تواند داشته باشد؟
من فکر میکنم اولین و مهم ترین پیامد آن از بین رفتن شخصیت تیمی و جایگاه تیم ملی که در فوتبال دنیا به‌دست آورده‌ایم، خواهد بود. سدها پیامد دیگر هم دارد که اگر بگویم شاید یک کتابچه از آن درست شود.
فکر می‌کنید مسوولان متوجه این پیامدها نمی‌شوند؟
مشکل مسوولان ورزش ما این است که نمی‌دانند چه می‌خواهند و تکلیف‌شان با خودشان هم معلوم نیست، چون تصمیم‌گیرنده نیستند و در واقع نقش مجری را ایفا می‌کنند. به همین دلیل یک روز برانکو را اخراج می‌کنند و بعد تازه می‌فهمند چه‌کار کرده‌اند. بعد از آن هم دادکان را چون حرفش با آن ها یکی نیست و زیر بار حرف زور نمی رود، برکنار می کنند. یک روز علی دایی را با یک باخت و بدون هیچ دلیل منطقی، برکنار می‌کنند و تازه بعدش می‌فهمند که تصمیم‌شان درست بوده یا نه. امروز هم نوبت کی روش است …
حرف خاصی مانده که بخواهید بگویید؟
من از آقایان یک درخواست میکنم. خواهش میکنم حرفم را بخوانند و فکر کنند. در حال حاضر با وضعیت کشور، گرانی‌ها و شرایط سخت زندگی برای قشر متوسط رو به پایین، شاید یکی از معدود دلخوشی‌های مردم که به اندازه انگشت‌های دست هم نیست، همین ورزش و به خصوص فوتبال باشد. مردم با این فشار و سختی که تحمل می‌کنند، شاید یک بازی خوب تیم ملی حداقل برای مدتی کوتاه خوشحال‌شان کند و گرفتاری‌ها و بدبختی‌ها را از یادشان ببرد. پس از شما خواهش میکنم برای یک بار هم که شده، فقط یک بار به درخواست مردم گوش بدهید و بگذارید حالا که ملت حال‌شان با این تیم ملی و مربی خوب است، اجازه دهند وضعیت تغییر نکند. نخواهید که مثل خیلی از وقت‌های دیگر در اوج امیدواری و خوشحالی مردم، حال‌شان را خراب کنید.
آقای گودرزی و اسدی خطابم به شماست که مصمم هستید این تیم از هم پاشیده شود؛ اگر یک بار که هم شده می‌خواهید مردم و ما دوست تان داشته باشیم، کی روش را حفظ کنید و نگذارید این تیم از هم بپاشد. برای یک بار هم که شده باعث شوید که این مردم راضی باشند و بگذارید اسم تان به خوبی و نیکی در تاریخ فوتبال ماندگار شود.
