ته موویزجایزه سیمرغ بلورین - ته موویز

به گزارش ارتباطات و اطلاع رسانی سی و سومین جشنواره بین المللی فیلم فجر، در جریان برگزاری مراسم اختتامیه جشنواره اسامی برگزیدگان بخش سودای سیمرغ سی و سومین جشنواره بین المللی فیلم فجر اعلام شد. لیست اسامی برگزیدگان بدین گونه است:

بخش فیلمنامه

سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه به رویا محقق برای نگارش فیلمنامه فیلم دوران عاشقیرسید. همچنین دیپلم افتخار بهترین “فیلمنامه” به اصغر عبداللهی برای نگارش فیلمنامه فیلم خداحافظی طولانی اهدا شد.

بهترین کارگردانی

سیمرغ بلورین بهترین “کارگردانی” به ابوالحسن داوودی برای فیلم رخ دیوانهاهدا شد. دیپلم افتخار بهترین کارگردانی به بهرام توکلی برای فیلم من دیه گو مارادونا هستم اهدا شد.

بهترین بازیگر نقش اول مرد

سیمرغ بلورین “بهترین بازیگر نقش اول مرد” بهسعید آقاخانیبرایفیلم خداحافظی طولانیاهدا شد.

سعید آقاخانی – دریافت جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد

باران کوثری – دریافت جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن

کوثری در این مراسم با پای شکسته سیمرغ را از دست مادرش رخشان بنی اعتماد دریافت کرد.

بهترین بازیگر نقش اول زن

با تقدیر از بازی لیلا حاتمی در فیلم دوران عاشقی و مهتاب کرامتی در فیلم عصر یخبندان هیات داوران در این بخش یک دیپلم افتخار و یک سیمرغ بلورین اهدا کرد.سیمرغ بلورین “بهترین بازیگر نقش اول زن” به باران کوثری برای فیلم کوچه بی نام اهدا شد. دیپلم افتخار “بهترین بازیگر نقش اول زن” نیز در مراسم اختتامیه سی وسومین جشنواره فیلم فجر به لیلا زارع برای فیلم شیفت شب رسید.

باران کوثری گفت: نمی توانم هیجانم را پنهان کنم و این را از پای شکسته و آمدنم روی سن با این وضع می توانید متوجه شوید. به دلیل همین هیجان های باران کوثری، مهران مدیری از حاضران درخواست کرد چند لحظه ای سکوت کنند تا او آرامشش را بازیابد. باران کوثری از پدر و مادرش تشکر کرد و گفت: به دلیل صبرتان در دو سال تلخ خانه نشینی که من را و همه بهانه گیری هایم را تحمل کردید و نگذاشتید احساس تنهایی کنم، متشکرم.

صحبت های احساسی باران کوثری در هنگام تشکر از مادرش با اشک های رخشان بنی اعتماد همراه شد. فریاد پسر جوانی که بارها با فریادهای بلند در سالن نام باران کوثری را فریاد می زد موجب خنده تماشاگران شده بود!!

بهترین سدابرداری و سداگذاری

سیمرغ بلورین “بهترین سدابرداری” به محمود سماک باشی برای فیلم من دیه گو مارادونا هستم رسید. سیمرغ بلورین بهترین سداگذاری نیز به بهمن اردلان برای فیلم رخ دیوانهرسید.

بهترین فیلمبرداری

با تقدیر از استاد علیرضا زرین دست برای فیلمبرداری فیلم مزارشریف، سیمرغ بلورین “بهترین فیلمبرداری” به علیرضا بـرازنده برای فیلم دوران عاشقیاهدا شد.

بهترین فیلم

سیمرغ بلورین بهترین “فیلم” به بیتا منصوری برای تهیه کنندگی فیلم رخ دیوانهاهدا شد.

هومن سیدی – دریافت جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مکمل مرد

بهترین موسیقی فیلم

سیمرغ بلورین “بهترین مـوسیقـی متـن فیلم” به بهزاد عبدی برای فیلم مزار شریف اهدا شد.

بهترین بازیگر نقش مکمل زن

سیمرغ بلورین «بهترین بازیگر نقش مکمل زن» به سحر دولتشاهی برای بازی در فیلم عصر یخبندان اهدا شد. در این بخش از بازی مینا ساداتی در فیلم عصر یخبندان تقدیر شد.

بهترین بازیگر نقش مکمل مرد

سیمرغ بلورین «بهترین بازیگر نقش مکمل مرد» به هومن سیدی برای فیلم من دیه گو مارادونا هستم اهدا شد.

بهترین تدوین

سیمرغ بلورین «بهترین تـدوین» به نیما جعفری جوزانی برای فیلم عصر یخبندان اهدا شد.

بهترین جلوه های بصری

سیمرغ بلورین «بهترین جلوه های بصری» در بخش سودای سیمرغ به وحید قطبی زاده برای فیلم رخ دیوانهاهدا شد. همچنین دیپلم افتخار «بهترین جلوه های بصری» به امیررضا معتمدی برای فیلم مزارشریف رسید. هیات داوران در این بخش برای جلوه های ویژه میدانی نامزدی را معرفی نکرده است.

سحر دولتشاهی – دریافت جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مکمل زن

بهترین طراحی صحنه

سیمرغ بلورین «بهترین طراحی صـحنه» به محـسن نصراللهی برای فیلم اعترافات ذهن خطرناک من اهدا شد.

بهترین طراحی لباس

سیمرغ بلورین « بهترین طراحی لباس» در بخش سودای سیمرغ به جهانگیر میرزاجانی برای فیلم خداحافظی طولانی رسید.

جایزه ویژه هیات داوران

هیات داوران بخش سودای سیمرغ جایزه ویژه خود را در قالب سیمرغ بلورین و دیپلم افتخار اعلام کرد. سیمرغ بلورین “جایزه ویژه هیات داوران” به جواد نوروزبیگی برای تهیه کنندگی سه فیلم بهمن ، اعترافات ذهن خطرناک من و من دیه گو مارادونا هستمرسید. دیپلم افتخار “جایزه ویژه هیات داوران” در بخش سودای سیمرغ به نیکی کریمی برای مجموعه بازی های وی و کارگردانی فیلم شیفت شب اهدا شد.

حضور مهران مدیری در جشنواره فیلم فجر – 33

مهران مدیری که اجرای بخشی از مراسم اختتامیه جشنواره فیلم فجر را برعهده داشت، در این مراسم همراه علی زندوکیلی به اجرای قطعه «وای از این جدایی» پرداخت. این اجرا با استقبال بسیار زیاد حاضران در سالن مرکز همایش های برج میلاد روبرو شد. در این اجرا، سامان احتشامی نوازنده پیانو و بامداد ملکی نوازنده ضرب، زندوکیلی را همراهی می کردند. همچنین همخوانی مهران مدیری که با آوای بسیار پایین انجام می‌ شد، با تشویق حاضران روبرو شد.

سلفی عجیب غریب رضا عطاران روی سن در اختتامیه جشنواره فیلم فجر !!!

عکس های بازیگرها و همسرانشان در جشنواره فجر 33

افشین علیار:

اولین سوالی که بعد از پایان فیلم ابد و یک روز اولین فیلم سینمایی سعید روستایی برای مخاطب پیش می آید این است، که مگر می شود این تجربه اول یک فیلمساز خیلی جوان باشد. روستایی بیست و هفت ساله بعد از ساخت چند فیلم کوتاه موفق که استقبال بیش از حد روبرو شد، حالا بدون هیچ تجربه ی دستیاری وارد دنیای فیلم بلند شده است.

ابد و یک روز فراتر از یک فیلم اولی به حساب می آید چرا که تسلط فیلمساز در هدایت بازیگران که اکثرا چهره هستند ، روستایی با بهره گیری هوشمندانه در یک لوکیشن که بیشتر زمان فیلم در آن می گذرد، میزانسن هایی چیده است که مخاطب را از ابتدای فیلم تا انتها درگیر پیچیدگی های درام می کند.

از سوی دیگر فیمساز جوان ما که خودش فیلمنامه را نوشته است بسیار ریسک کرده چرا که اگر در فرمول های جزیی اشتباهی رخ می داد این فیلم می تواست سیاه و تلخ باشد، اما معلوم است که روستایی نما به نمای فیلمش با هوشیاری کامل و با توجه به سلیقه ی این روزهای سینمای ایران و اینکه مخاطبش از سینما چه توقعی دارد جلوی دوربین برده است.

مخاطب برای این به سینما می رود که درگیر داستان و خلاقیت بصری شود، دقیقا ابد و یک روز با همین هدف و رویکر ناهنجاری اجتماعی و خانوادگی ساخته شده است، فیلم زندگی خانواده یی فقیر و تنگدستی را روایت می کند که دخترشان قرار است با یک افعانی ازدواج کند اما مشکلاتی در خانواده پیش می آید .

ابد و یک روز به دور از شعار زدگی و غلو در فرم و محتوا و پیچیدگی های خاصی که این روزها در بعضی از فیلم اولی ها دیده می شود، فقط می خواهد حریم یک خانواده و اتفاقاتی که در حول و محور این خانواده می افتد را به ما نشان بدهد ،از همین حیث فیلم کمی موضوعش فراگیرتر این حرف هاست چرا که بحث اصلی ابدویک روز ازدواج سمیه(پریناز ایزدیار) با یک افغانی نیست بلکه اعتیاد محسن(نویدمحمدزاده) و تاثیر آن بعنوان برادر سمیه و نقش آن در استرس ها و آشفتگی یک خانواده است.

در کل فیلم وقتی میان مرتضی (پیمان معادی) و محسن دعوا و جدل بوجود می آید و حتی زمانی که در کوچه با آن جوان دعوا می کنند هیچ کس به سراغ آنها برای جدا کردن نمی آید به نوعی این خانواده انگار در جهان دیگری زندگی می کنند و کسی با آنها کاری ندارد.

روستایی کوشیده است سیاه نمایی های این آدم های فرودست جامعه را که از هر نظر بدبخت هستند را به وضوح به ما نشان بدهد اما هوشیاری روستایی در بوجود اوردن لحظات شاد ( سکانس رقصیدن پیمان معادی و نوید محمدزاده ) و همینطور دیالوگ هایی که می تواند از مخاطب خنده بگیرد باعث شده است، این فیلم از لحظات غم اگیز و دلمرده بدون هیچ آسیبی به اصل درام فاصله بگیرد و مخاطب را دوباره وارد همان دنیای سیاه آدم ها بکند. روستایی از خرده روایت پرهیز کرده و به روایت کلی پرداخته است این نکته باعث شده که تماشاگر تمرکز بیشتری در پردازش محیط فیلم و همچنین شخصیت ها داشته باشد.

می توان گفت که اصل موضوع فیلم و کلیت آن درباره زنان است. سمیه ، اعظم(شبنم مقدمی)، شهناز(ریمارامین فر) و لیلا(معصومه رحمانی) هرکدام به نوعی اسیر بدبختی های یک مرد هستند سمیه که به اجبار مرتضی می خواهد زن آن افغانی شود به خاطر پول، اعظم که شوهرش مرده است و با دیالوگ های خفیف متوجه می شویم که به دوبی می رود، مخاطب باید حدس بزند برای چه کاری می رود، شهناز که پسرش یک لات بی سرپاست و خودآزار، لیلا هم که افسردگی دارد و مادر خانواده(شیرین یزدان بخش) که از نظر روحی و روانی مشکل دارد. همه ی این آشفتگی ها و بدبختی هایی که زنان این فیلم متحمل هستند تقصیر دو برادرشان است، مرتضی اعتیادش ترک را کرده است و می خواهد با پولی که از داماد افغانی گرفته است کاسبی اش را رونق بدهد. محسن اعتیاد دارد و مواد مخدر می فروشد، اعتیاد این دوبرادر باعث شده است که این خانواده هر روز بدبختی هایشان افزون تر شود.

در بین این خانواده ی افسرده و آشفته حال، پسر کوچک خانواده است که مظلوم بودنش و تیزهوش بودنش و اینکه در آن سکانسی که برادرش را به ماموران پلیس لو نمی دهد، نوید تبدیل به یک قهرمان می شود، نوید با اینکه ده یازده سال ندارد اما بیش ازحد نگران سمیه است اما درون گرا بودن شخصیت نوید باعث شده است حضورش به چشم بیاید اگر چه نبودن نوید در فیلم آسیبی به ابد و یک روز وارد نمی کند اما بودنش در بعضی از پلان ها و بغض کردنش میان دعواهای خانوادگی حس دلسوزانه یی را برای مخاطب به همراه دارد.

سکانس پایانی فیلم یک روزنه امیدی حس می شود با اینکه چیز خاصی در بطن این خانواده تغییر نمی کند اما برگشت سمیه امیدی است که محسن اعتیادش را ترک کند،روستایی پایان فیلمش را طوری می بندد که نشان بدهد که هیچ چیز معلوم نیست شاید فردا دوباره محسن از کمپ فرار کند و دوباره همان جدل ها و عواهای هر روز اتفاق بی افتد یا اینکه اتفاقات خوشایند برای این خانواده پیش بیاید.

مهم ترین عامل موفقیت ابد و یک روز اول از همه فیلمنامه استاندارد و روایت بی نقص آن در قالب یک ملودرام داستان گوی غم انگیزه و درموازات آن ایجاد موقعیت های کمدی است، حضور این همه بازیگران خوب که هرکدام شان به تنهایی یک ستاره به حساب می آیند فضای فیلم را حیرت انگیز کرده اند نمی توانیم بازیگران دیگری را برای ابد و یک روز تصور کنیم، مخصوصا پیمان معادی که برای اولین بار نقش متفاوتی را بازی می کند. روستایی در اولین فیلمش نه تنها از کسی الگوبرداری نکرده است بلکه دقیقا همان چیزی را ساخته است که قبلا در فیلم های کوتاهش به آنها اشاراتی داشته است.

ابد و یک روز یک برگ برنده مهم دارد و آن هم ایجاد ارتباط بین فیلم و مخاطب است تا جایی که بعد از پایان فیلم هنوز شخصیت ها و محیط فیلم در ذهن مخاطب می ماند. ابد و یک روز را باید حتما دید و از آن لذت برد، این فیلم مژده می دهد که کارگردانی کاربلد، مخاطب شناس و خوش آتیه پا به سینمای ایران گذاشته است. یاسمن خلیلی فرد: «ابد و یک روز» فیلمی بود که در سومین روز جشنواره فیلم فجر در سالن همایش های برج میلاد اکران شد و با استقبال شدید منتقدان و تماشاگران رو به رو شد. آنچه درابعاد کلی می توان درباره ی فیلم گفت شباهت آن به آثار نئورئالیستی سینمای ایتالیاست؛ فیلم درواقع به بازآفرینی واقعیات جامعه می پردازد اما با طنزی تلخ و شوخی های کلامی – موقعیتی بسیار.

فیلم داستان زندگیِ خانواده ای از قشر فرودست جامعه را به تصویر می کشد که درگیری های روزمره شان با یکدیگر، فقر و مسائلی همچون اعتیادِ یکی از برادرها زندگی آن ها را به فلاکت شدیدی رسانده است و این فلاکت به زیبایی در یکی از صحنه های فیلم به شکل سمبلیک به نمایش درمی آید؛ همان جایی که چاه توالت بسته شده و سمیه (پریناز ایزدیار) و برادر نوجوانش سعی دارند با ریختن آب آن را باز کنند تا بوی کثافتش همه جا را نگیرد. همین یک سکانس درخشان کلیدی ست بر درک فیلم و آن چه محتوای آن را شکل می دهد. فیلم پربازیگر است و همه ی بازیگران در آن حضوری پررنگ را تجربه می کنند با این وجود این تعدد کاراکترها ، دکوپاژ و میزانسن ها دقیق اند.

حضور هیچ یک از بازیگران بر حضور دیگری سایه نمی افکند و دغدغه ها و کشمکش های بیرونی و درونی همه ی آن ها به تساوی در دل فیلم گنجانده می شود. فیلم، تا حدودی یادآور برخی از فیلم های کاهانی است و همچون برخی از آنها شلوغ است؛ بازیگران با هم شروع به حرف زدن، جیغ زدن و دعوا کردن می کنند و گاهی همهمهه ی موجود در برخی صحنه ها سرسام آور است که البته این هم همچون گریم های اغراق آمیز تعمدا در فیلم تعبیه شده تا مولفه های مد نظر فیلمساز رعایت گردند و فیلم با یک سری مشخصه ی خاص دیده شود و احتمالا به سبب رعایت همین اِلِمان ها از سوی فیلمساز است که آدم های فیلم شما را به درون خود می کشانند و در تمام طول فیلم علیرغم تفاوت های فرهنگی و موقعیت اجتماعی قادر خواهید بود با آن ها همراه شوید و میخکوب بر جایتان، به تماشای درد و رنج های آنان بنشینید.

فیلم پایان خوبی دارد چون کاراکتر نسبتا اصلی تر فیلم یعنی سمیه (که راوی هم به شمار می رود) به یک تصمیم نهائی می رسد و آن انتخاب ماندن است؛ ماندنی که باز هم بیش تر به نفع بقیه است تا خودش. شخصیت ها همه در تقلا برای ادامه دادن اند، آنهایی که توانسته اند به قول مرتضی (پیمان معادی) خود را از آن خانه ی جهنمی نجات داده اند و آن هایی هم که نتوانسته اند نهایتِ تلاششان را برای این کار می کنند؛ بنابراین فیلم با کنش و واکنش هایش سعی دارد به شما تلنگر بزند.

با این وجود «ابد و یک روز» هرگز لحن شعاری به خود نمی گیرد و سعی بر آن دارد تا با همان واقعگرایی حرفش را بزند بنابراین همه چیز از دل خود فیلم بیرون می آید و سعی بر آن شده است تا حتا اگر برخی دیالوگ ها تِمی شعاری به خود می گیرند بالافاصله کنش یا رویدادی به اثبات آن ها بپردازد.

برخی صحنه های فیلم بد نیستند اما تکراری اند و به سمت کلیشه پیش رفته اند که می توانستند بهتر از این ها باشند، مثل جایی که سمیه در ماشین مابین افغانی ها نشسته و در آن غربتِ تازه، برادرش را در آرایشگاه می بیند و به ناگاه تمام محسابات ذهنی اش در هم می ریزد. سپس به خانه بازمی گردد و بعد از مواجهه با خواهر و برادرهایش به سکانس پایانی فیلم می رسیم و روشن شدن چراغ های خاموش که کورسوی امیدی خود را به خانواده ی نگون بخت آنها نشان می دهد. قطعاً این سکانس مفهوم مورد نظر فیلمساز را به مخاطب منتقل می کند اما به شکلی گلدرشت و تکراری.

البته منکر این نیستم که محاسن فیلم آن قدر زیادند که بهره گیری از یک موقعیت نمادین و البته آشنا در سینما، نتواند به آن ضربه بزند. طراحی صحنه و لباس با بافت فیلم هماهنگ و به نحوی با آن عجین است. در طراحی لباس فیلم جزییات بسیاری رعایت شده است. گرچه سطح طبقاتی اعضای این خانواده یکسان است اما اندک تفاوت های آن ها در نوع پوشششان منعکس شده است؛ مثلاً اعظم (شبنم مقدمی) سطح مالی بهتری نسبت به باقی اعضای خانواده دارد، با حقوق شوهر از دست رفته اش روزگار می گذراند و شاغل است و همه ی این ها در نوع پوشش و آرایش او نیز منتقل شده است.

لیلا افسرده است و حوصله ندارد به سر و وضعش برسد و … . به نظر می رسد عوامل فیلم خصوصا بازیگران به متن کاملا وفادار بوده اند و در چارچوب آن گام برداشته اند، فیلم پردیالوگ است و بازی ها پویا هستند که این نیز در راستای فیلمنامه اتفاق افتاده است. بازی بازیگران فیلم یکدست است.

به باور من بهترین بازی فیلم متعلق به پیمان معادی است، حضوری که کاملا متفاوت از نقش های پیشین او در فیلم های اصغر فرهادی و کارهایی همچون «ملبورن» و «قصه ها» است. در کنار او می توان از پریناز ایزدیار نام برد که بازی به شدت باورپذیری را از خود بر جای می گذارد. بازی نوید محمدزاده هم خوب است، یک بازی شدیدا بیرونی و پرسر و صدا که البته با شلوغی فیلم همراه است و محسن را از تیپ جدا و به شخصیتی عمیق با پس زمینه ای مشخص نزدیک می کند. بازیگران نقش های مکمل فیلم نیز عالی اند. شبنم مقدمی و ریما رامین فر البته تجربه ی حضور در چنین نقش هایی را پیش تر هم داشته اند اما بازی های درخشانشان همسو و همگام با بازیگران اصلی فیلم است.

همین طور شیرین یزدانبخش که از مادر خونسرد و بافرهنگ فیلم های قبلی اش یعنی «جدایی» و «بوسیدن روی ماه» فاصله می گیرد و تبدیل می شود به مادری که به قول مرتضی تربیت کننده ی همین فرزندان بوده است!

«ابد و یک روز» نام استعاری هوشمندانه ای برای چنین فیلمی است؛ عنوانی که علاوه بر تأکید بر دیالوگِ ایزدیار و معادی در یکی از صحنه های فیلم، معرف شرایط نکبت بار این خانواده است که تا بوده همین بوده و بعید به نظر می رسد حتا با روشن شدن چراغهای سکانس پایانی فیلم نیز تغییری در آن ایجاد شود؛ احتمالا محسن باز هم از کمپ ترک اعتیاد فرار خواهد کرد، سمیه تا آخر عمر در خانه مادری خواهد ماند وبه شهناز کنیزی دیگران را خواهد کرد، لیلا به حسادت و دشمنی اش با سمیه ادامه خواهد داد و مرتضی با همه کلک بازی ها و شارلاتان گری هایش نقش پدر خانواده را ایفا خواهد کرد؛ اوضاع برای آن ها همیشه به همین نحو باقی خواهد ماند.

دانلود فیلم ابد و یک روز

نامزدهای دریافت سیمرغ بلورین بخش مسابقه سینمای ایران (سودای سیمرغ) سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر معرفی شدند.

به گزارش ارتباطات و اطلاع رسانی سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر، هیات داوران سودای سیمرغ متشکل از ابوالحسن داوودی، محمد داودی، مجتبی راعی، سید جمال ساداتیان، منوچهر شاهسواری، مهدی فخیم زاده و نیکی کریمی نامزدهای دریافت سیمرغ بلورین را در بخش های مختلف بدین شرح معرفی کردند:

*بهترین کارگردانی

کمال تبریزی برای کارگردانی فیلم«امکان مینا»

سعید روستایی برای کارگردانی فیلم«ابد و یک روز»

فرزاد موتمن برای کارگردانی فیلم«آخرین بار کی سحر رو دیدی؟»

محمد حسین مهدویان برای کارگردانی فیلم “ایستاده در غبار”

سید رضا میرکریمی برای کارگردانی فیلم “دختر”

*بهترین بازیگر نقش اول زن

پریناز ایزدیار برای فیلم “ابد و یک روز”

ساره بیات برای فیلم “عادت نمی کنیم”

مینا ساداتی برای فیلم “امکان مینا”

طناز طباطبایی برای فیلم«خشم و هياهو»

الهام کردا برای فیلم ” به دنیا آمدن”

*بهترین بازیگر نقش اول مرد

فرهاد اصلانی برای فیلم “دختر”

پرویز پرستویی برای فیلم “بادیگارد”

رضا کیانیان برای فیلم«کفش هایم کو؟»

پیمان معادی برای فیلم “ابد و یک روز”

نوید محمد زاده برای فیلم “خشم و هیاهو”

*بهترین بازیگر نقش مکمل زن

بهنوش بختیاری برای بازی در فیلم«من»

مریلا زارعی برای فیلم “دختر”

ژاله صامتی برای فیلم “آخرین بار کی سحر را دیدی؟”

شبنم مقدمی برای فیلم های “نفس” و«زاپاس»

شیرین یزدان بخش برای فیلم “ابد و یک روز”

*بهترین نقش مکمل مرد

حمیدرضا آذرنگ برای فیلم “عادت نمی کنیم”

امیر جدیدی برای فیلم “من”

سیامک صفری برای فیلم “آخرین بار کی سحر را دیدی؟

” آذرخش فراهانی برای فیلم “مالاریا”

نوید محمد زاده برای فیلم “ابد و یک روز”

بهترین فیلمبرداری

حمید خضوعی ابیانه برای فیلم “دختر”

هومن بهمنش برای فیلم “اژدها وارد می شود”

پیمان شادمان فر برای فیلم “خشم و هیاهو”

محمود کلاری برای فیلم “بادیگارد”

فرشاد محمدی برای فیلم “امکان مینا”

*بهترین تدوین

سجاد پهلوان زاده برای فیلم “ایستاده در غبار”

بهرام دهقانی برای فیلم “ابد و یک روز”

سپیده عبدالوهاب برای فیلم “به دنیا آمدن”

هایده صفی یاری برای فیلم«لانتوری»

محمد رضا مویینی و هدی مویینی برای فیلم “امکان مینا”

*بهترین موسیقی متن

کریستف رضایی برای فیلم “اژدها وارد می شود”

مسعود سخاوت دوست برای فیلم “نفس”

محمد رضا علیقلی برای فیلم “امکان مینا” و “دختر”

کارن همایونفر برای فیلم “بادیگارد”

پیمان یزدانیان برای فیلم “به دنیا آمدن”

*بهترین سدا

بهمن اردلان و سید علیرضا علویان برای فیلم “بادیگارد

سعید بجنوردی و محمد رضا دلپاک برای فیلم “لانتوری”

حسین بشاش و آرش قاسمی برای فیلم “خشم و هیاهو”

امین میرشکاری و سید علیرضا علویان برای فیلم “ابد و یک روز”

مهرشاد ملکوتی برای فیلم “ایستاده در غبار”

*بهترین طراح صحنه و لباس

محمد رضا شجاعی برای فیلم “ایستاده در غبار”

امیر حسین قدسی و نگار نعمتی برای فیلم “اژدها وارد می شود”

بهزاد کزازی برای فیلم “امکان مینا”

محسن نصراللهی و رعنا امینی برای فیلم “خشم و هیاهو”

اصغر نژاد ایمانی برای فیلم “نفس”

*بهترین چهره پردازی

ایمان امیدواری برای فیلم های “زاپاس” و “بادیگارد”

عبدالله اسکندری و مهرداد میرکیانی برای فیلم “لانتوری”

شهرام خلج برای فیلم “ایستاده در غبار”

مهرداد میرکیانی برای فیلم های “نفس” و اژدها وارد می شود”

سعید ملکان برای فیلم های “ابد و یک روز” و امکان مینا”

*بهترین جلوه های ویژه میدانی و جلوه های ویژه بصری

سید هادی اسلامی برای فیلم “بادیگارد (جلوه های بصری)

ایمان کرمیان برای فیلم ایستاده در غبار (جلوه های میدانی)

فرید ناظر فصیحی برای فیلم “نفس” (جلوه های بصری)

محمد رضا نجفی امامی برای فیلم رسوایی ۲ (جلوه های بصری)

*بهترین فیلمنامه

فرهاد توحیدی و مرتضی اصفهانی برای فیلمنامه “امکان مینا”

سعید روستایی برای فیلمنامه “ابد و یک روز”

امیر عربی برای فیلمنامه “آخرین بار کی سحر را دیدی؟”

مهران کاشانی برای فیلمنامه “دختر”

محمد حسین مهدویان برای فیلمنامه “ایستاده در غبار”

*بهترین فیلم

منوچهر محمدی برای تهیه کنندگی فیلم “امکان مینا”

سعید ملکان برای تهیه کنندگی فیلم “ابد و یک روز”

فرزاد موتمن برای تهیه کنندگی فیلم “آخرین بار کی سحر را دیدی؟”

سید رضا میرکریمی برای تهیه کنندگی فیلم “دختر”

حبیب والی نژاد برای تهیه کنندگی فیلم “ایستاده در غبار”

آپدیت: شامگاه 22 بهمن 94

برنده بهترین فیلم جشنواره فیلم فجر 94

حبیب والی نژاد برای تهیه کنندگی فیلم «ایستاده در غبار» سیمرغ گرفت.

برنده بهترین بازیگر نقش اول زن جشنواره فیلم فجر 94

پریناز ایزدیار برای فیلم «ابد و یک روز» سیمرغ گرفت

برنده بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم فجر 94

پرویز پرستویی برای فیلم «بادیگارد» سیمرغ گرفت.

برنده بهترین فیلم برگزیده تماشاگران جشنواره فیلم فجر 94

فیلم «ابد و یک روز» سیمرغ بهترین فیلم از نگاه تماشاگران را دریافت کرد.

بیشترین آرای تماشاگران به ترتیب به فیلم های «ابد و یک روز» سعید روستایی، «بادیگارد» ابراهیم حاتمی کیا، «بارکد» مصطفی کیایی، «ایستاده در غبار» محمد حسین مهدویان و «اژدها وارد می شود» مانی حقیقی تعلق دارد.

برنده بهترین بازیگر نقش مکمل زن جشنواره فیلم فجر 94

شبنم مقدمی برای فیلم های «زاپاس» و «نفس» سیمرغ گرفت.

برنده بهترین نقش مکمل مرد جشنواره فیلم فجر 94

نوید محمدزاده برای فیلم «ابد و یک روز» سیمرغ گرفت.

برنده بهترین فیلمنامه جشنواره فیلم فجر 94

سعید روستایی برای فیلمنامه «ابد و یک روز» سیمرغ گرفت.

برنده بهترین کارگردانی جشنواره فیلم فجر 94

سعید روستایی برای کارگردانی فیلم «ابد و یک روز» سیمرغ گرفت.

جایزه ویژه این بخش به هومن سیدی برای کارگردانی «خشم و هیاهو» تقدیم شد.

بهترین جلوه های ویژه میدانی و جلوه های ویژه بصری

ایمان کرمیان برای فیلم «ایستاده در غبار» در بخش جلوه های میدانی سیمرغ بلورین گرفت.

سید هادی اسلامی برای فیلم «بادیگارد» در بخش جلوه های بصری سیمرغ بلورین گرفت.

بهترین چهره پردازی

سعید ملکان برای فیلم «ابد و یک روز» سیمرغ گرفت.

بهترین طراح صحنه و لباس

محمدرضا شجاعی برای فیلم «ایستاده در غبار» سیمرغ گرفت.

بهترین سدا

سعید بجنوردی و محمدرضا دلپاک برای فیلم «لانتوری» سیمرغ گرفتند.

بهترین موسیقی متن

محمدرضا علیقلی برای فیلم «امکان مینا» و «دختر» سیمرغ گفت.

بهترین تدوین

بهرام دهقانی برای فیلم «ابد و یک روز» سیمرغ گرفت.

بهترین فیلمبرداری

پیمان شادمان فر برای فیلم «خشم و هیاهو» سیمرغ گرفت.

برندگان سیمرغ جشنواره فیلم فجر 94 / بخش انیمیشن

جایزه ویژه این بخش ضمن تقدیر از مجید اسماعیلی برای فیلم «پادشاه آب»، به حامد کاتبی برای کارگردانی فیلم «در مسیر باران» اهدا شد.

جایزه بهترین فیلم انیمیشن به محمد امین همدانی برای انیمیشن «فهرست مقدس» تقدیم شد.

برندگان سیمرغ جشنواره فیلم فجر 94 / بخش هنر و تجربه

از بین نامزدهای بخش «هنر و تجربه» شامل «چهارشنبه» به کارگردانی سروش محمدزاده، «سگ و دیوانه عاشق» به کارگردانی علی محمد قاسمی، «ممیرو» به کارگردانی هادی محقق، «نیم رخ ها» به کارگردانی زنده یاد ایرج کریمی و «یک شهروند کاملا معمولی» به کارگردانی مجید برزگر

تندیس ویژه این بخش تقدیم شد به سروش محمدزاده برای کارگردانی «چهارشنبه».

دومین تندیس این بخش به زنده یاد ایرج کریمی کارگردان «نیم رخ ها» تقدیم شد.

برندگان سیمرغ جشنواره فیلم فجر 94 / بخش سینما حقیقت

در بخش بهترین فیلم مستند،ضمن تقدیر از محمد شکیبانیا تهیه کننده و مهدی قربان پور کارگردان «زمناکو» سیمرغ بلورین این بخش به A۱۵۷ به تهیه کنندگی بهروز نورانی پور تقدیم شد. همچنین ضمن تقدیر از هادی معصومی برای فیلم «خان بی خان» سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی به مهرداد اسکویی برای کارگردانی فیلم «رویاهای دم صبح» تقدیم شد.

در بخش بهترین دستاورد فنی و هنری ضمن تقدیر از مهدی آزادی برای فیلم «A157» سیمرغ بلورین به رضا تیموری برای تصویربرداری مستند «اهالی یک طرفه» اهدا شد.

برندگان سیمرغ جشنواره فیلم فجر 94 / بخش نگاه نو

سیمرغ بهترین کارگردانی به «ابد و یک روز» به کارگردانی سعید روستایی رسید.

سیمرغ بلورین جایزه ویژه هیات داوران به محمدحسین مهدویان برای کارگردانی «ایستاده در غبار» رسید.

سیمرغ بلورین بهترین فیلم به سعید ملکان تهیه کننده فیلم «ابد و یک روز» رسید.