ته موویزترانه سرا - ته موویز

لیست قطعات

« پاروی بی قایق »
آهنگساز و خواننده : محسن چاوشی

1- دِزیره
تنظیم : امیر جمال فرد
ترانه سرا : روزبه بمانی

2 – قهوه قجری
تنظیم : محسن چاوشی
ترانه سرا : روزبه بمانی

3 – جُز
تنظیم : محسن چاوشی
ترانه سرا : حسین صفا

4 – تُفنگ سرپُر
تنظیم : محسن چاوشی
ترانه سرا : حسین غیاثی

5 – خواب
تنظیم : امیر جمال فرد
ترانه سرا : حسین صفا

6 – پاروی بی قایق
تنظیم : اُمید حجت
ترانه سرا : حسین صفا

7 – یه خونه کوچیک
تنظیم : محسن چاوشی
ترانه سرا : حسین صفا

8 – کلنجار
تنظیم : محسن چاوشی
ترانه سرا : حسین صفا

9 – یوسف
تنظیم : کوشان حداد
ترانه سرا : حسین صفا

10- وصیت
تنظیم : محسن چاوشی
ترانه سرا : حسین صفا

دزیره

دستمو بالا گرفتم
تو ضیافت اسیری
تا تو آخر دنیا
سرتو بالا بگیری
دستمو بالا گرفتم
تا تو قلبت پا بگیرم
تا ببینی با چه عشقی
این شکستو می پذیرم..

تو یه طوفان من یه جزیره
من ناپلئون تو دِزیره
جز تو کی میتونست از من
همه دنیا رو بگیره

نقطه ی تسلیم محضم
نقطه ی آرامشم بود
اسمتو زمزمه کردم اینت تمام شورشم
بود
تو هوای تو که باشم
صاحب کل زمینم
من همه دنیامو دادم
زیر چتر تو بشینم

شوق تسلیم تو بودن
لحظه لحظه تو تنم بود
بهترین تصویر عمرم
عکس زانو زدنم بود
عکس زانو زدنم بود..

تو یه طوفان من یه جزیره
من ناپلئون تو دِزیره
جز تو کی میتونست از من
همه دنیا رو بگیره
همه دنیارو بگیره..

قهوه قجری

گاهی بهانه ی هوسی باشم
یا پشت میله ی قفسی باشم
من راضی ام به هرچه تو میخواهی
ترجیح میدهی چه کسی باشم
من خام بودمو تو پُرم کردی
با اینکه از تو خاطره ام خالیست
مردی که رو به روی تو می خواند
جز یک نوار پُر شده چیزی نیست..

دیوار دور خانه ی من چینیست
دارو ندارم آنچه که می بینیست
غیر از خودت که واقعیت داری
هر آنچه دیدم همه تزئینیست
من یوسفم که برای تماشایت
با حبس با توطئه میسازم
هر روز پیش چشم برادر ها
خود را درون چاه می اندازم

من سال های سال از این خانه
بیرون نرفته ام که تو برگردی
یک بار هم که آمده ای مارا
مهمان به قهوه ی قجری کردی..

دیوار دور خانه ی ما چینیست
دارو ندارم آنچه که می بینیست
من عاشق تویی شده بودم که
تنها ، تنها ، تنها ، تنها ..

دیوار دور خانه ی من چینیست
دار و ندارم آنچه که می بینیست
غیر از خودت که واقعیت داری
هر آنچه دیدم همه تزئینیست
از هرشب ِ بدون تو بیزارم
از وهم ها و اینهمه انکارم
این حرف ها نشانه ی سودا نیست
من حدس میزنم که جنون دارم..

من حدس میزنم که جنون . .

جُز

من ، بی تو چیزی نیستم جُز
پرده ی بی آفتاب جُز
رختخواب کهنه و لیوان آب و قرص خواب
من ، بی تو چیزی نیستم جُز..
خونه ی بی پنجره جُز
آدمی که غربتش از مرگ طولانی تره..

من ، بی تو چیزی نیستم جُز
چندتا اَبر بی قرار
من ، بی تو چیزی نیستم جُز
آه جُز گرد و غبار من..
بی تو چیزی نیستم جُز
چندتا اَبر بی قرار من
بی تو چیزی نیستم جُز
آه جُز گرد و غبار..

یادم بده کاری کنم جوری بهم عادت کنی
که زیر چتر گریه هام احساس امنیت کنی
یادم بده کاری کنم بی وقفه با من سر کنی
من شعر بنویسم برات تو شعرامو از بر کنی

کاشکی به گوشت می رسید دارم چه رنجی می برم
بپا غرورم نشکنه من از تو دل نازک ترم
من بی تو چیزی نیستم ، من بی تو اصلا” نیستم
شاید کسی که عمریه ، دنبالشی من نیستم..

من ، بی تو چیزی نیستم جُز
چندتا اَبر بی قرار
من ، بی تو چیزی نیستم جُز
آه جُز گرد و غبار من..
بی تو چیزی نیستم جُز
چندتا اَبر بی قرار من
بی تو چیزی نیستم جُز
آه جُز گرد و غبار..

تفنگ سر پُر

توی خونه روی دیوار یه تفنگه سر پُره
داغ جنگلا رو میشه روی قندافش دید
آره یه تفنگ سرپُر و فراری از شکار
که میشه از تو گلوش صدای شلیکو شنید
یه تفنگ پیر و کهنه یه تفنگ بی جواز
که دلش رو برده زوزه های زخمیه یه گرگ
عمریه باروتو نفس نمیکشه
تنها شاهد نفس کشیدنه پدربزرگ..

توی خونه
روی دیوار
یه تفنگه سرپُره
منم آخرین گوزنی
که گلوله میخوره
توی خونه
روی دیوار
یه تفنگه سرپُره
منم آخرین گوزنی
که گلوله میخوره..

خسته از روزای غمگینه بدون ِ دفاع
خواب رفته مثل آتیش زیر خاکستر داغ
یه تفنگی که مثه یه مرد گریه میکنه
شب و روح پرنده های مُرده تو اتاق
با دوتا میخه سیاه مونده رو دیواره سفید
تو سر هردوی ما وسوسه ی آزادی
خیلی وقته بوی خون خونه رو پُر کرده و من
خیره ام به آخرین ارثیه ی اجدادی…

توی خونه
روی دیوار
یه تفنگه سرپُره
منم آخرین گوزنی
که گلوله میخوره
توی خونه
روی دیوار
یه تفنگه سرپُره
منم آخرین گوزنی
که گلوله میخوره..

خواب

لبخند زدو دستامو گرفت اما توی خواب
فردا نشده بیدار شدم بیدار و خراب
عکسش از روی میز باز از روی قاب بیرون اومدو
دستامو گرفت باهم دوباره رفتیم توی قاب
ترسیدم اگه بیدار بشم خوابم بپره
گفتم نکنه اصلا روی میز خوابم نبره
تنها روی تخت تنها توی خواب با اون توی قاب
چشماشو که بست قاب از روی میز افتاد و شکست..

حالا یه نفر این خواب منو تعبیر
تا ساعتای بی خوابی من تغییر کنه..

بارون میومد پس داد زدم من پشت درم
خمیازه ی باد آهسته گذشت از پشت سرم
در باز نشده بیدار نشده بارون میومد
گفتم نکنه فردا شده و من بی خبرم
بارون میومد پس داد زده پشت دره
بیدار شدی نکنه گفتی خوابم نبره
سیل از توی قاب اومد تو اتاق در واش ده
ما غرق شدیم از بس که اتاق دریا شده بود

حالا یه نفر این خواب منو تعبیر
تا ساعتای بی خوابی من تغییر کنه..

تغییر کنه..

پاروی بی قایق

دوتا چشمام دوتا سرباز مغرورن
که مدت هاست از معشوقشون دورن
دوتا سرباز که چندتا زن تنها
توی دلشوره هاشون رخت میشورن
دوتا دستام دوتا چاقوی بی دسته
دوتا قفل بزرگ ِ دست و پا بسته
دوتا پارو دوتا پاروی بی قایق
دوتا کشتی با ده تا لنگره خسته..

گلو خلوت ترین پس کوچه ی بن بست
سرم سرکش ترین فواره ی میدون
یه فنجون قهوه تو غمگین ترین کافه
یه عابر تو خیابونای سرگردون
چشامو بستمو وا کردمو دیدم
یکی از بال ِ بستم آسمون ساخته
یکی دفتر شده افتاده رو سینم
یکی از استخونام نردبون ساخته
سرم چندتا کتاب ِ رنگ و رو رفته
یه بالون با طناب ِ از گلو پاره
به اعدامی که اُمیدش به دنیا نیست
ولی دنیا براش جذابیت داره..
نه دنیا از سرم خیلی زیادی بود
نه پیشونی نوشتم گود کن باشن
بهر طبعی شکلک در نیاوردم
فقط میخواستم شکل خودم باشم
گلومو پاره کردم اما این مردم
بهم گفتن که دیوونست ، عاشق نیست
کسی باور نکرد این آدمه بی شکل
به غیر از عشق با چیزی موافق نیست..

یه خونه ی کوچیک

خیال میکردم
برای پیشونیم
یه خونه ی کوچیک
رو شونه هات داری
چه بی دلیل چه زود
بهونه گیر شدی
چقد دلیل واسه
بهونه هات داری

آهای فرصت کم
آهای راه زیاد
یه عمر فاصله بود
از تو به این آغوش
بین منو تو هنوز
یه ریز برف میاد
به دیدنم که میای
لباس گرم بپوش
به دیدنم که میای
برام گلاب بیار
که مزه مزه کنم
نفس کشیدن ِ تو
برای تشنگیام
یکم سراب بیار
که باز دوره کنم
خیال ِ دیدن تو…

بخاطر تو دلم با اینکه زود شکست
نه باز عاشق شد نه دوست پیدا کرد
نه پای درد دل ِ هرکی رسید نشست
نه سفره ی دلشو پیش ِ کسی وا کرد
به دیدنم که میای برام ستاره بیار
چراغ ِ اول این شبو تو روشن کن
بازم اگه حرفام حوصلتو سر برد
هنوز سحر نشده هوای رفتن کن

به دیدنم که میای
برام گلاب بیار
که مزه مزه کنم
نفس کشیدن تو
برای تشنگیام
یکم سراب بیار
که باز دوره کنم
خیال دیدن تو…

کلنجار

کمد پر از لباس تو میز پر از عکس توئه
هنوز تو اتاقمون میپلکن نشونه هات
وقتی که توی خلوتت منو مرور میکنی
یه قطره اشک ممکنه بشینه روی گونه هات
میپرم از خواب شیو لباسمو تن میکنم
چراغو روشن میکنم خونه رو پرسه میزنم
تا خود صبح با خودم همش کلنجار میرم
تا بلکه خوابم نبره نیای به خواب دیدنم
سعی نمیکنم تورو
مجاب اون نادان کنم
از کجا معلوم که سرت
از این شلوغ تر نشه
از کجا معلوم دل تو
یه رو ز برام تنگ شه و
یه روز بخوای بیای پیشم
که هیشکی با خبر نشه..

اینکه دوستم نداشتی برام اهمیت نداشت
فقط دلم میخواست یه روز تموم بشن بهونه هات
دلت که پر زد واسه من به در که چشم دوختی
بال شکسته ی منو بدوز روی شونه هات
برام مهم نیست که دیگه صدای قلبم چی میگه
تو آخرش توجهی به خواهشم نمیکنی
فقط یکم کلافه ام یکم به هم ریخته ام
اما مهم نیست که دیگه نوازشم نمیکنی

سعی نمیکنم تورو
مجاب اون نادان کنم
از کجا معلوم که سرت
از این شلوغ تر نشه
از کجا معلوم دل تو
یه رو ز برام تنگ شه و
یه روز بخوای بیای پیشم
که هیشکی با خبر نشه..

اینکه دوستم نداشتی برام اهمیت نداشت
فقط دلم میخواست یه روز تموم بشن بهونه هات
دلت که پر زد واسه من به در که چشم دوختی
بال شکسته ی منو بدوز روی شونه هات
برام مهم نیست که دیگه صدای قلبم چی میگه
تو آخرش توجهی به خواهشم نمیکنی
فقط یکم کلافه ام یکم به هم ریخته ام
اما مهم نیست که دیگه نوازشم نمیکنی

سعی نمیکنم تورو
مجاب اون نادان کنم
از کجا معلوم که سرت
از این شلوغ تر نشه
از کجا معلوم دل تو
یه رو ز برام تنگ شه و
یه روز بخوای بیای پیشم
که هیشکی با خبر نشه..

یوسف

افسوس بود و جز افسوس چیزی به شب نمی تابید
هرچشمه ای که می خشکید از چشم ما می افتاد
از روزگار دلگیرم ای کاش اشک آخر داشت
یوسف اگه برادر داشت کی توی چاه می افتاد
دل چشمه بود و می جوشید
وقتی خدا واسه ی مردم
هر روز یک کوزه رو میشکست
از تکه هاش دل می ساخت
از تیکه تیکه قلبم
هی کوزه ساخت اما
هی هرشب واسه ی من تنها
از خون و خاک گل می ساخت

بکار و بچین
بچین و ببخش
زمین خدا
برای همست
ببین و نترس
نترس و بگو
خدای تا ابد
خدای همست

تا چشم کار می کرد و
تا اعتماد می کردم
چشمم می دید
بی اعتماد تر می شد
معجون دردمندی از سردرد و دردسر بودم
با هر مسکن تازه دردم زیادتر می شد
خشکیده تر شدم ای ماه
عکست توی کدوم چشمست
اینجا که هرچی می بینم دالون و تنگ و تاریکه

اینجا که هرچی می گردم
راهی به سرپناهی نیست
روح بزرگ من دیدی دنیا چقدر کوچیکه

بکار و بچین
بچین و ببخش
زمین خدا
برای همست
ببین و نترس
نترس و بگو
خدای تا ابد
خدای همست

وصیت

برای این گل قرمز
نماز مُرده بخوانید
مرا شمرده بخوانید
برای خاکسپاری
تمام باغچه ها را
به مادرم بسپارید
دو دانگه پیرهنم را
دو پاره از کفنم را
به این دو چشم بدوزید
سپس ملال تنم را
دو بال پر زدنم را
در این کفن بگذارید

به همسر نگرانم
به نقل قول بگویید
چه دوست داشتنی بود
شما آهای شماها
شما که همسر خود را
همیشه دوست ندارید

زیاد امید ندارم
که از تپیدن قلبم
گلی دوباره بروید
مگر بهار که سر شد
کنار سنگ مزارم
دلی دوباره بکارید
کدام قله کدام موج
منی که اینهمه کوهم
از این جهان به ستوهم
من از شکار نکردم
شما از اینکه شکارم
نبوده اید شکارید

دو دانگه پیرهنم را
دو پاره از کفنم را
به این دو چشم بدوزید
سپس ملال تنم را
دو بال پر زدنم را
در این کفن بگذارید

دانلود آلبوم پاروی بی قایق+ کاورها

ترانه سرای گمشده‌ آهنگ «افسار» کهمحسن چاوشی

به‌ تازگی برای سریال شهرزاد خوانده است، پیدا شد.

به گزارش چهره نیوز، یکی از دوستان محسن چاوشی با اعلام این مطلب به ایسنا، گفت:‌ محسن چاوشی پس از انتشار قطعه‌ «افسار» که شاعر آن را استاد شهریار معرفی کرده بود، در صفحه‌ اجتماعی‌اش اطلاع داد که این شعر به اشتباه به این شاعر نسبت داده شده و سپس او از پسر استاد شهریار دلجویی کرد.

محسن بوالحسنی ادامه داد: محسن چاوشی پس از رخ دادن این اشتباه، تاکید زیادی داشت تا شاعر واقعی «افسار» پیدا و حقوق مادی و معنوی‌اش پرداخت شود. ما تماس‌های مکرری با شاعرانی داشتیم که همه شعرای شهر خود را می‌شناختند و حدود 20 شاعر را در نظر گرفتیم و با آن‌ها گفت‌وگو کردیم.

وی سراینده‌ قطعه‌ «افسار» را این‌گونه معرفی کرد: ظهر 30 دی‌ماه، این شاعر پیدا شد و فهمیدیم یک دخترخانم که متولد سال 1366 است و در شهر تبریز زندگی می‌کند، این قطعه را سروده است.

آن دخترخانم که پریناز جهانگیرعصر نام دارد، نمی‌دانست که شعرش را محسن چاوشی خوانده و اثر در این سطح شنیده شده است و اتفاقا خیلی از این نظر خوشحال شد.این شاعر همچنین اظهار کرد: این خانم مثل خیلی از شاعران تبریزی، به استاد شهریار علاقه‌ دارد و بسیاری از شعرهای خود را با تضمین و استقبال از شعرهای شهریار سروده است.

بوالحسنی در پاسخ به این پرسش که با این اوصاف چه کسی این شعر را به محسن چاوشی داده است؟ گفت:‌ یکی از دوستان محسن چاوشی که اتفاقا او هم اهل ادبیات است و خیلی از این فضاها دور نیست، شعر را به محسن چاوشی معرفی کرد؛ اما به هر حال چنین اتفاقی رخ داد و ما هم تمام تلاش‌مان را کردیم تا شاعر اصلی را پیدا کنیم.

وی در پایان تاکید کرد:‌ برای محسن چاوشی امنیت و حریم شخصی خانم «جهانگیرعصر» از همه‌چیز مهم‌تر است. از همه‌ دوستان رسانه‌ ها می‌خواهیم که فضای امن و بی‌حاشیه‌ای را برای این شاعر فراهم کنند.

به گزارش ایسنا، «افسار» عنوان جدیدترین قطعه محسن چاوشی است که به‌عنوان یکی از قطعات موسیقی سریال «شهرزاد» در فضای مجازی منتشر و این شعر به اشتباه به استاد شهریار نسبت داده شد. چاوشی چندی قبل به خاطر این اشتباه از هوادارانش عذرخواهی کرد و گفت که تمام تلاش‌اش را می‌کند تا شاعر اصلی این قطعه را پیدا کند.

گفتگو باشاعر «افسار»

شاعر ترانه «افسار» محسن چاوشی که سراینده آن ابتدا به اشتباه استاد شهریار معرفی شده بود، پس از حواشی ایجادشده در این روزها اظهاراتی را مطرح کرد.

محسن بوالحسنی که با این شاعر گفت‌وگویی کرده و آن را در اختیار ایسنا گذاشته، در بخشی از مطلبش، یادداشت شاعر «افسار» را این طور آورده است: من پریناز جهانگیرعصر هستم. علاقه‌ام به شعر از 10 سالگی شروع شد و از حدود 17 سالگی هم به صورت واقعی شعر می‌نوشتم. شعرهای پروین اعتصامی و حافظ را دوست دارم. استاد یا راهنمایی نداشتم و بیشتر از طریق سایتی که شعرهایم را می‌گذاشتم نظر دیگران دوستان ادیب را می‌پرسیدم. البته برادر بزرگترم شاعر بود و همیشه من را تشویق می‌کرد به شعر نوشتن.

بعضی‌ها می‌گویند شعر من به شعرهای استاد شهریار نزدیک است. خودم چنین حسی ندارم و اگر شعرهای من در حال و هوای اشعار استاد شهریار هست واقعا برایم جای امیدواری و افتخار است. ناشناسی من شاید به این دلیل است که تا امروز در هیچ محفل ادبی شرکت نکرده‌ام و بیشتر در همان سایتی که شعرهایم را می‌گذاشتم از نظر استادان استفاده می‌کردم. از فضاهای مجازی مثل فیسبوک و اینستاگرام هم استفاده نمی‌کنم. هنوز هم هیچ صفحه‌ای در شبکه‌های اجتماعی ندارم.

راستش را بخواهید اصلا فکر نمی‌کردم شعر من که اصلا شناخته‌شده نیست توسط خواننده مطرحی مثل اقای چاوشی اجرا شود و وقتی هم موضوع را فهمیدم واقعا شوکه شدم. باورکردنی نبود. حس خیلی خوبی بود که شعرم مورد توجه آقای چاوشی و در وهله دوم مخاطبین قرار گرفته. از این بابت خیلی خوشحال شدم در حدی که قابل وصف نیست.

همسرم تا حد نسبتا زیادی با کارهای آقای چاوشی آشنایی دارند و گوش می‌دهند و از طرفداران پروپاقرص ایشان هستند. اما خودم به غیر از چند قطعه از آهنگ‌های آقای چاوشی که بسیار زیاد هم دوستشان دارم افتخار شنیدن بقیه کارهایشان را نداشتم. ترانه‌هایی مثل خلیج یخ‌زده، آهای تو که این همه دوری از من، تو ناز می‌کنی و قطعه‌های علی سنتوری از جمله علاقه‌های مشترک من و همسرم هستند.

اما نکته‌ای که امروز برایم بیشتر از همه چیز مهم، قابل احترام و حتی عجیب است این نکته است که خواننده‌ای در این سطح این همه برای پیدا کردن شاعر ناشناسی مثل من پیگیری داشتند و به همین دلیل مطمین هستم از بُعد اخلاقی و انسانی بسیار بزرگوار هستند و از شخصیت والایی دارند.

دانلود آهنگ افسار